Turtles

Turtels
7-12-11
Na de Kimberley, zitten we nu in de Pilbara, dit is het gebied dat aan de kust reikt van Port Hedland naar Onslow en na Onslow wordt het de Coral Coast genoemd. Als je met een 2WD rijdt heb je de mogelijkheid om landinwaarts de Great Nothern Hwy te blijven volgen die 26 km onder Port Hedland verder gaat of je volgt meer de kustlijn en dan rijd je op de North West Costal Hwy. Allebei komen ze uiteindelijk uit in Perth.
We maken nogal wat km de laatste dagen. De plaatsen liggen steeds een aantal honderden km uit elkaar en daartussen is niks, helemaal niks. We zien geen beesten, geen mensen alleen spiniflex een prikkelgras en af en toe lage boompjes. Bergen met rare vlakke bovenkanten en veel roadtrains. Soms moet je aan de kant in de berm gaan staan want dan komt er een oversized vehicle aan dat net zo breed is als de weg. We hadden net bedacht dat de HWY net zo breed is als de weg van Hilvarenbeek naar Goirle. Omdat hier veel industrie is zijn er veel roadtrains. Weinig toeristen verkeer en weinig personen auto's.
Na Point Samson zijn we doorgereden naar Karratha en aangezien ze hier een leuke camping hebben, zijn we eerst hier neergestreken. Een camping waar 60% van de caravans bevolkt wordt door mensen die werkzaam zijn in de omliggende industrie. Hier hebben alle mensen die aan het werk zijn hetzelfde jasje aan. Geel met blauw en refelcterende horizontale strepen. Het is grappig om te zien aan hoeveel waslijnen op de campings deze jasjes hangen te wapperen. Er staan ook veel huisjes op de camping die permanent verhuurd worden of die je kunt kopen. Iedereen heeft een 4WD voor de deur staan, meestal een V8 hoog op zijn wielen.
Karratha is een jonge plaats, eigenlijk rond 1960 pas echt gaan groeien door de industrie die zich hier vestigde. Pilbara Ijzer, Dampier zout Karratha gas en olie, dat zijn de bedrijven die hier de schatkist van Australie vullen. In het seizoen is het mogelijk allerlei tours naar deze bedrijven te maken maar helaas het seizoen is over ivm de warmte. Maar wij hebben onze eigen tour gemaakt. Zijn begonnen in het North West Self Venture Visitors Centre, waarin de door video's en veel beeldmateriaal een goed overzicht krijgt van de 3 boorplatforms, hoeveel gas en olie ze uit de grond halen, hoe ze dat doen en wat voor inpact dat heeft op de mensen die op zo'n platform werken. Er wordt veel aan de weg gewerkt rondom Karratha en terwijl wij in een hempje lopen te puffen, staan deze mensen de hele dag op de weg met dat geel/blauwe jasje aan, lange broek, pet, vliegennetje, zonnebril en grote werkschoenen en zwaaien vriendelijk als je voorbij rijdt.
We proberen sneaky nog in havens te komen of op terreinen om dichter bij gas, zout of olie te geraken maar hekken houden ons tegen maar we krijgen wel een goed overzicht van de enorme uitgestrektheid van dit gebied.
Tussendoor nemen we toch nog een dirtroadje om bij een hele mooie baai te komen maar John heeft besloten dit niet meer met deze auto te doen ivm lekke banden enzo.
We rijden terug en buigen af naar Dampier, om het standbeeld van' Red Dog' in levende lijve te zien. En inderdaad het staat daar net buiten de stad.
De volgende dag rijden we meer dan 500 km naar Exmouth, dit wordt een snorkelavontuur. Exmouth ligt aan de westkust van een schiereiland met het Ningaloo reef en het Cape Range National Park. Er zijn aan de oostkant zoveel stranden waar je vanaf het strand je flippers aan kan doen en je duikbril en zo het reef inloopt. We gaan het beleven.
Sinterklaas, we hebben heel veel cadeautjes gekregen. Het begon vanmorgen met een surprise, de auto wilde niet starten. Gelukkig was een stel uit Perth meteen bereid ons te helpen met startkabels en een tip van een garage in de buurt. We hebben eerst Apollo gebeld en geen probleem. We moesten de accu laten testen en als deze inderdaad slecht was konden we een nieuwe erin laten zetten en de rekening werd betaald via Apollo. Zo gezegd en gedaan, John moest nog wel even zelf sleutelen maar dat was een fluitje van een cent en de auto deed het weer. We zijn naar de andere kant van het schiereiland gereden en op Lighthouse caravan park gaan staan. Deze mevrouw voorzag ons van allerlei info en we hebben de auto gepakt en allerlei stranden bekeken aan deze kant. De ene zee nog groener dan de andere.
Lekker aan de perpernoten en de kikkers, met dank aan Maaike, tuften we verder naar het snorkelstrand 'Lakeside". En inderdaad, gewoon vanaf de kant het water in snorkelen en je ziet de mooiste vissen, maanvissen, zwarte, kleine blauwtjes, goudgele, hele grote, een dikke inktvis die dezelfde kleur had als de steen waar hij tegenaan lag. We hebben heel lang in het water gelegen, de zon was net even achter de wolken dus dat was prima om te snorkelen. De westkust van dit schiereilnad is een nationaal park en daar moet je voor betalen, ook als je daar je camper wilt plaatsen maar wij hebben een pas in Darwin gekocht en die is aan de hele westkust geldig voor alle nationale parken.
Aan de westkust zijn ook schildpadden te zien die eieren leggen en hoewel we veel sporen hebben gezien ,nog geen echte eierlegger in beeld gehad. Vandaag zijn we naar Woobari beach gereden en daar zagen we wel 10 schildpadden in het water met hun kopjes af en toe speurend. Het was nog overdag en vanavond als het donker is gaan we terug en dan moet het gebeuren, gaan we ze in levende lijve zijn. Er is een speciale turtle code die je moet volgen. Dit heeft te maken met hoever je van de beesten weg moet blijven, geen zaklantaarn mag gebruiken, je kunt wel praten want schildpadden hebben geen of een slecht gehoor. Er worden ook speciale tours georganiseerd maar we gaan eerst samen kijken of we ze kunnen spotten. Door al onze bezigheden hebben we het sinterklaasfeest uitgesteld.
Tijdens het eten maken maakten we kennis met 3 Taiwanezen, 1 jongen en 2 meisjes. Ze zijn op werkvakantie en hebben genoeg geld verdiend in de mangopluk en hebben nu een auto gekocht en daar toeren ze nu mee rond. Ze wilden met ons mee naar de turtles kijken. Met z'n 5en in de camper op weg naar het strand. John rijdt 20km want langs de kant van de weg zitn de hele populatie skippys te vergaderen en ze zijn geneigd voor je auto te springen.
Wat we zagen op het strand was magnifiek. Wel 10 turtles waren in verschillende stadia van leggen. Ze zijn echt megagroot en hebben van die hele lieve koppen met grote ogen. De maan schijnt en het is onbewolkt dus we konden ze goed in het donker zien. Ze komen vanuit het water langzaam het strand op kruipen,het is dan vloed en ze moeten ongeveer 50 m afleggen voor ze aan de rand van de duinen zijn. Ze stoppen steeds en rusten even uit en dan zie je hun kopjes bewegen alsof ze willen speuren of het wel veilig is. Turtles kunnen goed zien, zelfs in kleur maar horen kunnen ze niet of nauwelijks. Eenmaal aangekomen aan de rand van de duinen gaan ze met hun voorpoten een kuil graven dit duurt een half uur en dan schuiven ze iets naar boven en met hun achterpoten maken ze een soort lepeltjes en scheppen het zand in de kuil dieper uit en dan leggen ze in 5 a 10 minuten minstens 100 eieren. Sommige turtles keren naar het water terug voordat ze gelegd hebben. Misschien voelen ze zich niet veilig. John heeft wat filmpjes gemaakt en een paar foto's. De Taiwanezen en wij zijn erg onder de indruk en ze bedanken ons met geld, ja ja. Gauw zelf iets leuks van gaan doen.
We hebben erg weinig bereik op de Aussie telefoon en zijn toch steeds erg benieuwd naar ons oma en opaschap. Boven op een berg bij het lighthouse hebben we bereik en kunnen we Maaike bellen. Alles wel nog even wachten dus.
Dinsdag 6 december snorkelen we in de Turquoise bay, tegen het advies van het snorkelvisitor centre in maar het is wederom geweldig. We liggen echt met open snorkel te genieten van al dat moois in de zee. HEt is een sterke stroming en daarom werd het ons afgeraden maar als je aan de ene kant het water in gaat en je laat je meedrijven naar de andere kant en je zorgt dat je op tijd er uit stapt is er niets aan de hand. Geweldig. We hebben de smaak te pakken en wat we gelezen hebben kunnen we snorkelen tot aan het e puntje van Australie en het hoekje ook nog om.
Overal waar je komt is er info over het gebied en tal van folders waar je je aan kunt verlekkeren. Het helpt ons onze plannen maken voor een paar dagen in het voren.
We besluiten de rest van de westkust van het schiereiland te verkennen en bezoeken nog een paar stranden, de een nog mooier dan de andere. Allemaal stranden om te snorkelen of schilpadden te zien. We rijden door tot we niet verder kunnen. Einde 2wd-road en staan dan bij de Yardie creek. Een creek die uitmondt in zee waar bij springtij het zeewater over de zandbank stroomt en zo zorgt voor een heel apart waterleven. Er is een wandeling langs de gorge die meters boven het water uitloopt. We volgen deze gorge al klauterend en klimmend en zijn blij met dit minder warme weer, zodat we deze stevige klim kunnen maken. Op de terugweg van de Creek stoppen we nog een keer bij Woobiri beach om de schilpadden nog een keer te zien. Het is echt heel erg indrukwekkend.
Woensdag 7 december rijden naar Coral Bay en we weten nu waarom dit zo heet. Coral Bay is eigenlijk alleen een prachtige turquoise baai waar een faciliteiten omheen gebouwd zijn. We snorkelen hier en zien zoveel coraal, ook bloeiend, rose, paars, wit en hele grote vissen.
John ziet een schildpad en heeft hem herkend van gisteren. We zwemmen eerst 150 m de zee in en laten ons richting het strand afdrijven en zien het zeeleven voorbij komen. Onvoorstelbaar dat dit zo dichtbij is.
Morgen trekken we verder naar Carnavon, een grotere plaats en daar willen we een aantal dagen blijven. We genieten volop en hebben het samen heerlijk en zijn nog niet op de helft dus ....
liefs john en jeannette