Ramptoerist
Door: John en Jeannette
Blijf op de hoogte en volg john en jeannette
02 November 2011 | Australië, Jabiru
G'day 1-11-2011
Heerlijk relaxed zitten wij op een camping aan de Arnhen Highway: "Aurora Kakadu". We zijn vandaag 'Kakadu National Park' binnen gereden(met gekochte permits). Er wordt veel over dit park gezegd. Het park kent bijvoorbeeld 6 seizoenen, allemaal terug te voeren op de gebruiken van de Aboriginals, bijvoorbeeld "Yegge", dit is het seizoen van mei tot juni, waarin de Aboriginals de woodlands gecontroleerd platbranden om zo nieuwe plantengroei te bevorderen. Ook wordt aangeraden rustig aan te doen en niet door het park te jakkeren. Nou wij hebben 10 dagen de tijd dus we kunnen op ons gemak de mooie dingen op ons af laten komen.
Na ons zwemavontuur in het golfslagbad van Darwin zijn we savonds lekker gaan eten . In Darwin kan je dat heel goed, veel restaurantjes, veel Aziatisch, het is overal heel druk en vooral veel backpackers. We hebben nog geen Nederlanders gehoord dus dat is mooi. Het hotel is prima waar wij zitten maar we willen graag de camper op halen en op pad gaan.
Zaterdag is het dan zo ver. We worden netjes voor de deur afgezet door de buschauffeur en na hem netjes bedankt te hebben voor de reis, dit is gebruikelijk in Australie, zien we "de onze"al staan maar eerst al het papierwerk en de uitleg over het een en ander.
We moeten van alles doorlezen, tekenen en een video bekijken. Dat is heel handig want alles wat aan en op de camper zit wordt uitgelegd en zo zichtbaar gemaakt. We zijn er klaar voor. De vriendelijke mevrouw vraagt of we nog een extra verzekering willen? Zijn we dan al niet rondom verzekerd? Nee dus, mocht het zonnescherm het begeven of hebben we op een dirtroad sleephulp nodig, dan is dat even niet gedekt. zo effe 199 dollard bijleggen. We zijn niet zo van het vele verzekeringen maar je weet maar nooit, toch?
De viendelijke mevrouw legt ook uit hoe het werkt als we de Gibbb river road willen rijden. Het moet nog kunnen volgens haar maar je moet altijd even contact hebben met Apollo, de verhuurder, om te checken wat de wegcondities zijn en wat het weer gaat Als je weet dat je bijvoorbeeld morgen The Gibb op wilt, bel je even een speciaal nummer en dan geven zij al of niet toestemming. We stonden te praten met een Australische Darwanees die onze plannen wilde weten en vertelde by the way, dat The Gibb nog nooit zo slecht is geweest, bedankt dat wilden we maar even horen!
Voor alle unsealed roads die we willen rijden geldt bovenstaande dus we worden goed in de gaten gehouden.
Na de camper opgepikt te hebben zijn we eerst naar de supermarkt gereden om proviand in te slaan. We weten eigenlijk niet goed hoeveel maar we gokken op weinig eten onderwegf dus laden we onze auto vol met pasta's pindakaas, jaja en groente, fruit, noten en lekkere dingen natuurlijk.
Eindelijk gaan we echt op weg. We rijden eerst een stuk op de Stuart Highway en stoppen al gauw bij een mogelijkheid om de crocs in het eggies te zien. Er is een excursie waar je met een boot de Adelaide river op gaat. Dit is de op één na rijkst gevulde rivier met crocs. Op die boot gaat voer mee voor de krokodillen en die worden dan aan een soort hengel gevoerd waar door ze vanuit het water omhoog springen. Het is een raar gezicht en je kunt je afvragen of dit wel de bedoeling is maar het blijft spectaculair zo dichtbij die beesten te komen en ze te zien. Dus de Jumping Crocs waren wel de moeite waard.
De meeste krokodillen missen 1, 2, 3 of soms alle poten, opgegeten door mannetjes crocs of te dicht bij boten gezwommen
We rijden nu echt in de wetland maar de zon schijnt heel fel en het lijkt minder warm in de auto met je airco aan.
Op onze eerste camping: Corroboree park", zetten we de camper slaapklaar en John gaat zijn eerste skippy foto's maken. Dan in eens komt er een windvlaag en ons zonnescherm buigt compleet door. Goed dus dat we de extra verzekering hebben afgesloten. Balen natuurlijk maar ja onervaren he en wat later blijkt. Elke dag, in de namiddag betrekt de lucht en rond etenstijd komt er al of niet een hoop regen uit de lucht vallen. En dat was de eerste avond het geval, we stonden net 10 minuten en met bakken vooraf gaand aan een storm. Dit gaat heel snel en het voordeel is dat het hele warme regen is.
We zijn nog wezen varen met een guide over een Billabong, dit een een waterplas, van soms km's groot die achterblijft na de regentijd, vol met prachtige vogels, krokodillen en hele grote waterlellies. Er wordt heel heel erg veel gevist, volkssport nummer 1, vooral op Barramundi, een hele grote vissoort, die erg lekker schijnt te zijn. Jammer dat Johnny er niet bij is dan had hij er een paar kunnen vangen.
De bedoeling is dat we elke dag een stukje verder rijden en dan op die plek iets leuks gaan doen. Er is zoveel aanbod dat je soms niet weet waar te beginnen. Gelukkig is het zo heet dat je genoodzaakt bent je rustig te houden en lekker in he zwembad moet gaan liggen om niet over te koken. Er zijn hier zoveel beesten, veel insecten die we nog nooit gezien hebben, papgaaien in de meest mooie kleuren, hele grote zwarte die heel veel lawaai maken. En ook hangen er veel onbekende vruchten en bloemen aan de bomen. We hebben nog geen boekje kunnen ontdekken maar het is wel de moeite waard om iets te kopen waar al die bomen, planten en dieren in staan. We proberen ook zaadjes te verzamelen.
We hebben onze eerste walk gedaan, de "Gungarre walk" die voert langs de Anggardabal billabong. Je wordt overal gewaarschuwd voor krokodillen, om niet te dicht bij de oever te komen. Ook worden verhalen verteld over welke toerist waar opgegeten is maar don't worry , we doen voorzichtig.
Verder gereden naar een informatiepunt, het Bowali visitor centre, een soort VVV waar je uren zoet kan zijn met informatie over dit gebied, over de Aboriginals en de mogelijkheden tot excursies. We hebben een schitterende film gezien over het leven tijdens de 6 seizoenen, gezien vanuit het leven van verschillende beesten. Het kan hier behoorlijk te keer gaan in de wet, dat hebben we wel gezien. Hopelijk blijft het nog even uit tot wij in Broome zijn.
Het is nergens druk, soms staan we als enige op een camping en vandaag in Jabiru staan er meer mensen. Dit is een uraniummijn stadje. Er wonen ook mijnwerkers in huisjes op de camping, Op de weg is het ook heel rustig, Je wordt soms ingehaald door een auto of komt een roadtrain tegemoet maar verder loopt het seizoen ten einde en begint het pas weer in april. Wij vinden het prima zo. Genieten van elke dag, elkaar en het schitterende weer.
Vanmorgen naar Ubirr gereden, er zijn daar schitterende rotstekeningen van wel 20000 jaar oud. Onder overhangende rotsen zie je veel tekeningen van vissen, langnek schildpadden maar ook van "witte"mensen met een pijp en hun handen in de zakken. Aboriginals geloven in mimi's een soort fantasiefiguren, die kunnen schilderen op plaatsen waar zij zelf niet bij kunnen. En het lijkt inderdaad helemaal onmogelijk om op sommige plaatsen te komen zonder ladder, maar wie weet hadden ze een ander foefje.
We zijn ook een rots op geklommen met een schitterend uitzicht over de omgeving van Ubirr. Jje ziet dan veel Billabongsin het vlakke land. Met hier en daar rotsformaties.
We zijn nog even gaan kijken bij de Alligator river, de naam doet wel vermoeden waarom en daar was net iets gebeurd en John wilde gaan kijken of hij kon gaan helpen, hij heeft er een verslag van gemaakt.
Ramptoerisme
Het gaat hier om Cahills Crossing, een doorwaadbare plaats door de Alligator rivier die de scheiding vormt tussen Kakadu Park en Arnhem land. Na een groot waarschuwingsbord voor krokodillen gepasseerd te zijn, zagen we plotseling op een afstand van 50 m een rode personenauto midden op de crossing stilstaan. Deze auto stond tot halverwege de portieren onder het stromende water en voor deze auto stond een man die blijkbaar in paniek was. Tegelijkertijd zagen we een krokodil het water inglijden, ik heb natuurlijk eerst een foto gemaakt.
Die moeten we gaan redden en we liepen sne,l niet langs de rivieroever maar via de parkeerplaats naar deze onheilsplek. Onderweg spraken we een man in een Range Rover die naar het Ranger Station zou rijden om deze ramp te gaan melden. Bellen was geen optie omdat wij geen bereik hadden.
Aangekomen bij de crossing zagen we dat deze zeker voor 40 cm was overstroomd. Welke idioot gaat deze crossing met zijn personenauto proberen over te oversteken? Tegelijkertijd zagen we ook 4 andere ramptoeristen op het outlookpunt staan. Gevraagd of er al hulp onderweg was beaamden zij dit en wezen ze ons op nog een andere krokodil, die in het water lag te wachten. Het waren Nederlanders net als wij die deze rampspoed vast legden met hun camera. In de rode auto zat nog een man achter het stuur. Naast de crossing lag een kleine veerboot met 3 Aboriginals erop, twee mannen en een oudere vrouw, die naar later bleek ook in de rode auto had gezeten maar toen deze tot stilstand kwam midden op de crossing, in paniek de auto had verlaten en door de stroom was meegesleurd een makkelijke prooi vormende voor de op de loer liggende krokodillen. Het slachtoffer werd op tijd gered door de 2 schippers van de veerboot maar was in shock. Toen arriveerde een witte Jeep met de 2 Rangers van Kakadu Park die de rode auto naar de overkant duwde naar de aldaar inmiddels stilstaande roadtrain.De man in paniek had inmiddels lopend de overkant bereikt. De geredde oudere vrouw werd aan de overzijde, in Arnhemland, gedropt waarna de krokodillen met lege magen weer vertrokken.
De spectaculaire foto's gaan we natuurlijk aanbieden aan de plaatselijke krant.
liefs john en jeannette
Heerlijk relaxed zitten wij op een camping aan de Arnhen Highway: "Aurora Kakadu". We zijn vandaag 'Kakadu National Park' binnen gereden(met gekochte permits). Er wordt veel over dit park gezegd. Het park kent bijvoorbeeld 6 seizoenen, allemaal terug te voeren op de gebruiken van de Aboriginals, bijvoorbeeld "Yegge", dit is het seizoen van mei tot juni, waarin de Aboriginals de woodlands gecontroleerd platbranden om zo nieuwe plantengroei te bevorderen. Ook wordt aangeraden rustig aan te doen en niet door het park te jakkeren. Nou wij hebben 10 dagen de tijd dus we kunnen op ons gemak de mooie dingen op ons af laten komen.
Na ons zwemavontuur in het golfslagbad van Darwin zijn we savonds lekker gaan eten . In Darwin kan je dat heel goed, veel restaurantjes, veel Aziatisch, het is overal heel druk en vooral veel backpackers. We hebben nog geen Nederlanders gehoord dus dat is mooi. Het hotel is prima waar wij zitten maar we willen graag de camper op halen en op pad gaan.
Zaterdag is het dan zo ver. We worden netjes voor de deur afgezet door de buschauffeur en na hem netjes bedankt te hebben voor de reis, dit is gebruikelijk in Australie, zien we "de onze"al staan maar eerst al het papierwerk en de uitleg over het een en ander.
We moeten van alles doorlezen, tekenen en een video bekijken. Dat is heel handig want alles wat aan en op de camper zit wordt uitgelegd en zo zichtbaar gemaakt. We zijn er klaar voor. De vriendelijke mevrouw vraagt of we nog een extra verzekering willen? Zijn we dan al niet rondom verzekerd? Nee dus, mocht het zonnescherm het begeven of hebben we op een dirtroad sleephulp nodig, dan is dat even niet gedekt. zo effe 199 dollard bijleggen. We zijn niet zo van het vele verzekeringen maar je weet maar nooit, toch?
De viendelijke mevrouw legt ook uit hoe het werkt als we de Gibbb river road willen rijden. Het moet nog kunnen volgens haar maar je moet altijd even contact hebben met Apollo, de verhuurder, om te checken wat de wegcondities zijn en wat het weer gaat Als je weet dat je bijvoorbeeld morgen The Gibb op wilt, bel je even een speciaal nummer en dan geven zij al of niet toestemming. We stonden te praten met een Australische Darwanees die onze plannen wilde weten en vertelde by the way, dat The Gibb nog nooit zo slecht is geweest, bedankt dat wilden we maar even horen!
Voor alle unsealed roads die we willen rijden geldt bovenstaande dus we worden goed in de gaten gehouden.
Na de camper opgepikt te hebben zijn we eerst naar de supermarkt gereden om proviand in te slaan. We weten eigenlijk niet goed hoeveel maar we gokken op weinig eten onderwegf dus laden we onze auto vol met pasta's pindakaas, jaja en groente, fruit, noten en lekkere dingen natuurlijk.
Eindelijk gaan we echt op weg. We rijden eerst een stuk op de Stuart Highway en stoppen al gauw bij een mogelijkheid om de crocs in het eggies te zien. Er is een excursie waar je met een boot de Adelaide river op gaat. Dit is de op één na rijkst gevulde rivier met crocs. Op die boot gaat voer mee voor de krokodillen en die worden dan aan een soort hengel gevoerd waar door ze vanuit het water omhoog springen. Het is een raar gezicht en je kunt je afvragen of dit wel de bedoeling is maar het blijft spectaculair zo dichtbij die beesten te komen en ze te zien. Dus de Jumping Crocs waren wel de moeite waard.
De meeste krokodillen missen 1, 2, 3 of soms alle poten, opgegeten door mannetjes crocs of te dicht bij boten gezwommen
We rijden nu echt in de wetland maar de zon schijnt heel fel en het lijkt minder warm in de auto met je airco aan.
Op onze eerste camping: Corroboree park", zetten we de camper slaapklaar en John gaat zijn eerste skippy foto's maken. Dan in eens komt er een windvlaag en ons zonnescherm buigt compleet door. Goed dus dat we de extra verzekering hebben afgesloten. Balen natuurlijk maar ja onervaren he en wat later blijkt. Elke dag, in de namiddag betrekt de lucht en rond etenstijd komt er al of niet een hoop regen uit de lucht vallen. En dat was de eerste avond het geval, we stonden net 10 minuten en met bakken vooraf gaand aan een storm. Dit gaat heel snel en het voordeel is dat het hele warme regen is.
We zijn nog wezen varen met een guide over een Billabong, dit een een waterplas, van soms km's groot die achterblijft na de regentijd, vol met prachtige vogels, krokodillen en hele grote waterlellies. Er wordt heel heel erg veel gevist, volkssport nummer 1, vooral op Barramundi, een hele grote vissoort, die erg lekker schijnt te zijn. Jammer dat Johnny er niet bij is dan had hij er een paar kunnen vangen.
De bedoeling is dat we elke dag een stukje verder rijden en dan op die plek iets leuks gaan doen. Er is zoveel aanbod dat je soms niet weet waar te beginnen. Gelukkig is het zo heet dat je genoodzaakt bent je rustig te houden en lekker in he zwembad moet gaan liggen om niet over te koken. Er zijn hier zoveel beesten, veel insecten die we nog nooit gezien hebben, papgaaien in de meest mooie kleuren, hele grote zwarte die heel veel lawaai maken. En ook hangen er veel onbekende vruchten en bloemen aan de bomen. We hebben nog geen boekje kunnen ontdekken maar het is wel de moeite waard om iets te kopen waar al die bomen, planten en dieren in staan. We proberen ook zaadjes te verzamelen.
We hebben onze eerste walk gedaan, de "Gungarre walk" die voert langs de Anggardabal billabong. Je wordt overal gewaarschuwd voor krokodillen, om niet te dicht bij de oever te komen. Ook worden verhalen verteld over welke toerist waar opgegeten is maar don't worry , we doen voorzichtig.
Verder gereden naar een informatiepunt, het Bowali visitor centre, een soort VVV waar je uren zoet kan zijn met informatie over dit gebied, over de Aboriginals en de mogelijkheden tot excursies. We hebben een schitterende film gezien over het leven tijdens de 6 seizoenen, gezien vanuit het leven van verschillende beesten. Het kan hier behoorlijk te keer gaan in de wet, dat hebben we wel gezien. Hopelijk blijft het nog even uit tot wij in Broome zijn.
Het is nergens druk, soms staan we als enige op een camping en vandaag in Jabiru staan er meer mensen. Dit is een uraniummijn stadje. Er wonen ook mijnwerkers in huisjes op de camping, Op de weg is het ook heel rustig, Je wordt soms ingehaald door een auto of komt een roadtrain tegemoet maar verder loopt het seizoen ten einde en begint het pas weer in april. Wij vinden het prima zo. Genieten van elke dag, elkaar en het schitterende weer.
Vanmorgen naar Ubirr gereden, er zijn daar schitterende rotstekeningen van wel 20000 jaar oud. Onder overhangende rotsen zie je veel tekeningen van vissen, langnek schildpadden maar ook van "witte"mensen met een pijp en hun handen in de zakken. Aboriginals geloven in mimi's een soort fantasiefiguren, die kunnen schilderen op plaatsen waar zij zelf niet bij kunnen. En het lijkt inderdaad helemaal onmogelijk om op sommige plaatsen te komen zonder ladder, maar wie weet hadden ze een ander foefje.
We zijn ook een rots op geklommen met een schitterend uitzicht over de omgeving van Ubirr. Jje ziet dan veel Billabongsin het vlakke land. Met hier en daar rotsformaties.
We zijn nog even gaan kijken bij de Alligator river, de naam doet wel vermoeden waarom en daar was net iets gebeurd en John wilde gaan kijken of hij kon gaan helpen, hij heeft er een verslag van gemaakt.
Ramptoerisme
Het gaat hier om Cahills Crossing, een doorwaadbare plaats door de Alligator rivier die de scheiding vormt tussen Kakadu Park en Arnhem land. Na een groot waarschuwingsbord voor krokodillen gepasseerd te zijn, zagen we plotseling op een afstand van 50 m een rode personenauto midden op de crossing stilstaan. Deze auto stond tot halverwege de portieren onder het stromende water en voor deze auto stond een man die blijkbaar in paniek was. Tegelijkertijd zagen we een krokodil het water inglijden, ik heb natuurlijk eerst een foto gemaakt.
Die moeten we gaan redden en we liepen sne,l niet langs de rivieroever maar via de parkeerplaats naar deze onheilsplek. Onderweg spraken we een man in een Range Rover die naar het Ranger Station zou rijden om deze ramp te gaan melden. Bellen was geen optie omdat wij geen bereik hadden.
Aangekomen bij de crossing zagen we dat deze zeker voor 40 cm was overstroomd. Welke idioot gaat deze crossing met zijn personenauto proberen over te oversteken? Tegelijkertijd zagen we ook 4 andere ramptoeristen op het outlookpunt staan. Gevraagd of er al hulp onderweg was beaamden zij dit en wezen ze ons op nog een andere krokodil, die in het water lag te wachten. Het waren Nederlanders net als wij die deze rampspoed vast legden met hun camera. In de rode auto zat nog een man achter het stuur. Naast de crossing lag een kleine veerboot met 3 Aboriginals erop, twee mannen en een oudere vrouw, die naar later bleek ook in de rode auto had gezeten maar toen deze tot stilstand kwam midden op de crossing, in paniek de auto had verlaten en door de stroom was meegesleurd een makkelijke prooi vormende voor de op de loer liggende krokodillen. Het slachtoffer werd op tijd gered door de 2 schippers van de veerboot maar was in shock. Toen arriveerde een witte Jeep met de 2 Rangers van Kakadu Park die de rode auto naar de overkant duwde naar de aldaar inmiddels stilstaande roadtrain.De man in paniek had inmiddels lopend de overkant bereikt. De geredde oudere vrouw werd aan de overzijde, in Arnhemland, gedropt waarna de krokodillen met lege magen weer vertrokken.
De spectaculaire foto's gaan we natuurlijk aanbieden aan de plaatselijke krant.
liefs john en jeannette
-
02 November 2011 - 06:50
Marianne S.:
Hoi,
Gaaf, spannend, dat gaat nog wat worden met jullie geweldig.
Geniet ze en let goed op elkaar xxxx
-
02 November 2011 - 07:52
Miriam:
He lieverds,
Wat spannend, zo idioot gaan jullie dus niet doen he :-) Leuk om al die kleine details te lezen en aan Johns smile te zien hebben jullie het al heel fijn samen! Enne don't annoy mother alligother before you crossed the river hi hi!
Wel de krant bewaren als jullie foto's er in komen he!
Hou van jullie xxx -
02 November 2011 - 07:55
Maaike:
wat een heerlijke verhalen!
mooie foto's van al die beesten. nog heel veel plezier samen.
groeten,
Maaike (zus) -
02 November 2011 - 08:12
Ineke:
He weer niet de eerste !!!(haha)
De verhalen zijn schitterend om te lezen .Maar niet meer zo lang wachten met schrijven hoor.
Doe wel voorzichtig met al die enge beesten .
En heelllllllllllll veel plezier saam
xxxxineke -
02 November 2011 - 08:22
John L:
Leuk verslag en mooie foto's. Zo te zien hebben jullie het goed naar de zin. Nog wel een registratieset opmaken! Heb een foto op de "koude" briefing gezet. Prettige voortzetting. -
02 November 2011 - 08:50
Marianne Akkermans:
Hallo beide.
Ja wat een verhaal je beleefd nog eens wat.
Mooie foto's.
Ga alles maar bundelen voor het maken van een reis boekje.
Geniet ze en ben voorzichtig
Lieve groet -
02 November 2011 - 09:09
Maaike & Martijn:
Hi Lieverds,
Wat een avonturen zijn jullie al aan het beleven! En wat een idioot met die auto! Dat gaan jullie dus niet doen he?! We willen jullie graag in 1 heel stuk weer veilig terug in februari! Leuke camper en wat een mooie foto's ook! Klinkt allemaal heerlijk, avontuurlijk en ontspannend! Geniet ervan...heerlijk om over jullie schouder mee te lezen! :-)
Wij denken aan jullie! vjl xxx -
02 November 2011 - 09:32
Sjefke:
Hey die J&J,
Blijft moeilijk he, zo'n zonneschermpje heel houden..;-))
Wat een avontuur zeg, maar goed dat het J&J - team (goeie copy van het A-team) in de buurt waren, bewaren die krant hé! Gaaf verslag hoor en prachtige foto's, blijven jullie wel voorzichtig?
En natuurlijk nog van harte gefeliciteerd...Opa en Oma...maar dat begon al te wennen!
Go for it, dikke knuffel van ons allemaal! XXX -
02 November 2011 - 09:32
Fam Den Dekker:
leuk om die verhalen van jullie te lezen, maar kijk maar uit voor die krokodillen, het zou fijn zijn als jullie heel huids weer thuis komen. Geniet er samen van. Hier in Nederland gaat alles goed en is het lekker weer. Gr. uit de Diepenhoek. -
03 November 2011 - 07:58
Ria:
Hallo lieve reizigers, wat schrijven jullie veel!
Maar nu heb ik even iets te melden: ik heb gisteren een nieuwe baan gekregen, voor anderhalve dag in de week als spelbegeleidster, op een school voor kinderen met een verstandelijke beperking, in Deventer! Dus ik ben superblij en wil die blijdschap even met jullie delen! Het is een jaaraanstelling, met uitzicht op verlenging. Prima voor mij! Veel plezier verder met jullie mooie reis!
Dikke knuffel, Ria -
03 November 2011 - 21:50
Oma Verduyn .:
Hallo Lieverts. Wat een prachtig verhaal zeg Wat zullen jullie weer veel beleven.De krokkedillen vind ik maar eng hoor.Ze hebben zo''n grote bek. Met mij gaat alles goed Een heel fijne reis jullie. Dikke kus en een knuffel. Oma. -
04 November 2011 - 07:41
Irene Bouten:
Hoi,
Jeanette, in juni tijdens ons reunietje van de opleiding vertelde je over deze geweldige reis die jullie gingen maken en nu is het al zover!
Ontzettend leuk om de verhalen van jullie belevenissen te lezen, ik kijk alweer uit naar het volgende!
Geniet van dit geweldige avontuur!
Groetjes Irene -
07 November 2011 - 17:12
Theike:
Spectaculair jongens! Lekker bezig
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
