Uurtje balen

Uurtje Balen 8nov 2011

Ongeveer vier jaar geleden hebben John en ik besloten om terug te gaan naar Australie en al lezend leek ons de Gibb River road geweldig om te rijden en om al die heftige natuurverschijnselen te zien.
Tot gisteren lag het volledig in de planning om deze tocht te gaan maken maar na een bezoek aan het Visitor Centre in Kununurra doen we het niet. Alle parken langs de route zijn gesloten op 2 na. Aussies vinden het zelfs een helse tocht als je alleen maar die km gaat rijden zonder stopplaatsen, dus na een uurtje balen hebben we het plan herzien en zien ook positieve gevolgen. We blijven nu in touch en dat is ook heel belangrijk met een kleindochter snel op komst. dus ....
We waren dus op tijd vertrokken uit Katherine een dag na onze kanotocht. Langs de Victoria Hwy rijd je ongeveer 508 km en je passeert de grens tussen NT en West Australie. Het is een 2-baans weg heuvelachtig met veel rotspartijen, weinig verkeer, wel af en toe een roadtrain, geweldig zijn ze wel 53,5 m. lang. Veel termietenheuvels varierend van 30 cm tot 2 m hoog. In de auto is het prima rijden, aircootje aan. John rijdt en ik schrijf in het dagboek of lees de kaart of spit de stapel boekwerken door die we hebben verzameld over de gebieden die we nog gaan bezoeken. Dit is prima geregeld hier. Overal liggen brochures. . Honderden excursies kan je maken de een nog leuker en duurder dan de andere. We proberen zoveel mogelijk op eigen houtje te doen maar willen misschien nog ergens een vlucht met een helicopter maken.
Langs de weg staan en hobbelen hele magere buffels, In de buurt van Timber Creek een stopplaats langs de Victoria hwy zien we onze eerste Boadbboom. Een boom die eruit zieteen soort fles. Op dit moment draagt de boom vruchten, dit zijn een soort kiwi's, alleen iets groter. hebben een harige keiharde schil en de vrucht zelf is wit. We hebben ze nog niet geproefd. Wel zagen we vandaag die vruchten in een potje, aangeboden voor een leuk prijsje. In Timber hebben we ook nog een oud politiebureau bezocht dat nu een museum is, helaas was het museum dicht op zondag maar de cel geeft aan dat het hier geen pretje is met 40 graden een boef te zijn. Misschien een oplossing voor het gespuis uit de Kempen?
We waren om half 4 in Kununurra en zijn op zoek gegaan naar een Big4 camping. Die campings zijn over het algemeen heel mooi gelegen en ivm de temperatuur kiezen we voor stroom (en de aico) ipv een bushcamping. Hier in het noorden zijn ze zelfzaam maar in Kununurra heb je er een.
Even een duikje in de pool om af te koelen en boodschappen doen, Het was geen slimme zet om in Katherine verse groente en vers fruit in te slaan. Tijdens onze vorige reis hebben we ook verse waren in moeten leveren dus dat hadden we kunnen weten. Van NT naar WA is dit verplicht heeft te maken met beestjes die ze in NT wel hebben maar in WA nog niet en dat willen ze zo houden. Reis je andersom dan hoeft het dus niet.
Onderweg naar Kununurra hebben we besproken of we het verse eten kunnen verstoppen maar we spelen maar op safe(politie he),(boete 5000 dollar) Dat overleg was dus niet nodig, want we werden netjes staande gehouden en de auto werd grondig doorzocht, kledingbakken, rugzakken, de cabine, hier kom je niet weg met een tomaatje in je broekzak. De dames waren grondig en terecht zullen we maar zeggen.
We hadden al geschreven over de alcoholverkoop. Hier in WA is het allemaal weer anders. je mag best drank kopen tussen 5pm en sluitingstijd. Overdag voor 12 kan je niets kopen en tussen 12 en 5 alleen licht bier. In NT moet je een paspoort tonen en wordt daar een kopie van gemaakt, hier in WA hoeft dat allemaal niet en de mevrouw van de liquorshop vindt dat gedoe met paspoorten ook een beetje onzin.
Omdat er weer 1,5 uur tijdsverschil zit tussen deze staten is het nu om 6 uur donker. 's Avonds met ons camperbuitenlicht onze stoere hoofdlampjes en kaarsjes eten en lezen we lekker buiten. Het is er warm genoeg en het tijdsverschil met Nederland is nu weer 7 uur.
Na een boterhammetje met eitje, pindakaa, tomaat of jam en een kopje thee rijden we naar het Visitor Centre van Kununurra en een overheerlijke cappuccino in het cafeetje aan palpin road. Die VVV's bieden naast allerlei antwoorden, brochures, ook vaak tentoonstellingen over het gebied, de mensen of de natuur. Erg interessant en vaak zijn we een hele tijd zoet binnen.
We rijden naar Zebra Rock Galery waar, naast de schitterende kunstwerken en sieraden die gemaakt zijn van steen met een zeebrastreepje, je heerlijk kan zitten in een mangoboomgaard met 400 bomen waar de vruchten te plukken zijn zoveel je maar wilt. We ontmoeten een Zwitsers stel die net als wij de Gibb willen rijden en nu ervan af zien. Op de terugweg komen we nog langs een hele grote Boab.
Overal staan trouwens dozen met gratis mango's en er liggen ook veel rijpe mango's op de grond. Gek hier hebben ze geen wespen, geen beest te zien.(land voor jou Aart) Daarna rijden we naar Ivanhoe crossing met de bedoeling deze over te steken, helaas closed. Dit is de oude weg naar Wyndham. Wel schitterende plaatsjes gemaakt en een hele mooie telefoon gevonden die we later terug gegeven hebben aan de zoekende eigenaar.
Van de crossing rond gereden langs allerlei plantages, ze verbouwen hier dus mango's citroenen en sandlewood, wij brengen een bezoek aan de sandlewoodfabriek omdat we graag wilden weten wat ze gebruiken van dat hout en hoe het een en ander in zijn werk gaat. Een film over het gebeuren vertoont het hele proces. Ze gebruiken voornamenlijk de olie uit het midden van de stam en de cosmetica industrie is hier heel blij mee. In de winkel kan je dan ook van alles kopen op cosmetisch gebied. Wij kopen natuurlijk ook een potje en horen dat de temperatuur nu 41 graden is. Grappig dat ze in Australie nergens temperatuur aanduidingen hebben, iets typisch Nederlands.
We zijn het water ingedoken op de camping en hebben om 5 uur de zon onder zien gaan op het uitkijkpunt van Kelly Knob, schitterend licht met uitzicht over Kununurra. Heerlijk genieten van een windje en samen heel romantisch de zon zien zakken.
We kunnen tot nu toe overal internetten, meestal op de camping, gratis is het bijna nooit. Er is Wifi zodat je op je eigen plek kan werken maar een half uurtje kost ongeveer 4 dollar. Meestal typen we het verhaal in een paar avonden en loggen dan pas in en dan gaat het razend snel. via Easyupload werkt het prima Nel om je foto's en video snel op de site te zetten. Er staat nu een Nederlands stel naast ons die hebben al heel wat gereden, zijn vanuit Darwin ook op en naar naar Uluru geweest en daar regende het met bakken!!!! Morgen rijden we naar Wydham en gaan daar rondkijken.
Vanmorgen was het zwaar bewolkt, lekker even niet zo warm en we reden al om 8 uur van de camping richting de stad. Bij het postkantoor hebben we onze Aussie telefoon kunnen laden dus vanuit het thuisfront zijn we nu bereikbaar(mits niet te ver afgelegen) via deze telefoon. We zijn naar Wydham gereden, de meest noordelijke plaats van Australie, bekend van zijn goudvondsten en nu is het een oud stadje met een hele mooie lookout en een oude haven. Er is niet echt een zee maar wel een hele brede rivier. De zee ligt verder op.
Op weg naar Wyndham krijg je de gelegenheid om de e Gibb river road op te rijden en dat hebben we gedaan. We wilden toch ervaren hoe het is om op deze weg te rijden.
Inderdaag de eerste twee parken waren al dicht en gaan pas weer in april 2012 open. Dat zijn Emma gorge en El Questo range. Maar toch verder gereden want ons doel was de Pentecost river. We hebben niet voor niks een 4WD en dat willen we beleven ook. De gibb levert mooie plaatjes op, heuvelachtig met veel gravel en ribbels en dan weer een stukje asfalt. In de 3 uur dat we gereden hebben zijn we 2 auto's tegen gekomen.
Onderweg dip je af en toe een water in en aan de andere kant weer uit maar dat is maar kinderspel, tot we aan de Pentecost river komen. Ik zei nog tegen JohnL "Kan je zien hoe diep het is"? Maar John maakte vaart en in 1 ruk waren we aan de overkant. Al hobbelend in de 4wdrive en in de eerste versnelling steekt hij over met een hoop lawaar van stenen die tegen de onderkant aan slaan. Toch een beetje met de schrik in de benen besef ik dat we nog terug moeten ook. En er zijn hier krokodillen in het water en je kunt er dus niet even uitstappen en checken hoe diep het is en de palen aan de kant geven geen leesbare indicatie.
Het mooie is dat we weer terug gaan en dan gaat John voor de fun en het filmpje nog een keer heen en weer. Het water loopt overal uit maar we staan weer aan de goede kant. Dit is toch wel leuk. Goed dat we dit ervaren hebben. Het was spannend en we hebben elkaar maar eens aangekeken. Even later maakte de auto een vreemd geluid en wat bleek de binnenspatschermen waren deels tgv de steenslag losgeschoten. Maar John weet dat met ijzerdraad voorlopig weer op te lossen.
In Wyndham zoeken we de enige camping op en staan heerlijk in de schaduw. Geen kip bijna te bekennen en we rijden naar de lookout op het Bastion waar we een schitterend uitzicht hadden over 5 rivieren: The Ord, The KIng , The Pentecost, The Durack en The Forrest. Zeer de moeite waard ook omdat er een stel met een jonge hond foto's aan het maken is voor hun kerstkaart.
We gaan lekkere pasta's koken met een verse salade en een koude rose.
see you later liefs John en Jeannette
ps we zijn even een dagje terug in Kununurra, wasje doen en lekker in het zonnetje. xxx