Bay of Islands
Door: John en Jeannette
Blijf op de hoogte en volg john en jeannette
14 Januari 2008 | Nieuw Zeeland, Coromandel
Hallo allemaal,
Even zeggen dat het leuk is om nieuws uit Nederland te horen. Sjef fijn dat het alleen blikschade was. Voorzichtig met al die andere rare autorijders.
Ben je al aan het kijken voor een andere?
De vorige keer waren we aangekomen in Kerikeri en klaar voor de barbeque. Hier in NZ is een hele bekende Nieuwzeelander overleden een bergbeklimmer Sir Ed en de kranten staan er vol van.
Vrijdagmorgen hebben we in Kerikeri de oudste stenen winkel bezocht samen met de oudste missiepost in NZ. Rectificatie: Kerikeri is niet de oudste stad want dat is Russell.
In Kerikeri is een maorivissersdorp nagebouwd waar je een goed beeld krijgt hoe het daar was toen de Europeanen daar voor het eerst aan land kwamen.
Even de benen gestrekt en een wandeling gemaakt naar een waterval. (Rainbowfalls) Je loopt dwars door het bos met allerlei bloemen en vreemde planten. NZ is vol met bloemen langs de weg en ook de tuinen zijn kleurrijk.
We zitten dus aan de oostkust en zijn doorgereden naar Waitangi. Dit is een hele bekende plaats in NZ want hier is het verdrag van Waitangi getekend door de Maoris en de Engelsen op 6 feb. 1840. Elk jaar wordt dit herdacht en dit vindt plaats op het landgoed aan de Hobsonbay.
Hier staat het treatyhouse waar het verdrag getekend is. Er zijn kopieen van dit verdrag te koop en je ziet dat er heel veel stamhoofden met een kruisje getekend hebben. Het verdrag houdt in dat de Maori"s het land overdragen aan de Engelse Kroon in ruil voor bescherming. Het verhaal gaat dat Hone Heke, een maori die als eerste getekend heeft en later zich bedrogen voelde tot 3 maal toe de vlaggenmast in Russell omgehakt heeft als verzet.
Tot op heden is het verdrag nog een twistpunt maar je merkt dat het samenleven in NZ tussen de Maori's en de Kiwi's heel anders verloopt en verdraagzamer is dan in Australie.
Er ligt een kano (waka) van 35 meter lang die met 76 peddels voortbewogen moet worden en die wordt elke keer op 6 februari weer in het water gelaten.
s'Middags zijn we overgestoken met een ferry naar Russell een leuk klein plaatsje aan de kust gelegen aan de Bay of Islands.
Haske uit bed gebeld om proficiat te wensen.
We zijn de volgende dag met een cruise meegegaan de Bay of Islands rond. Er liggen 150 eilanden voor de kust, waarvan 7 grote die min of meer bewoond zijn of in handen van prive-bezitters.
De boot voer tussen de eilanden door en de kapitein vertelde over alle eilanden iets bijzonders. We hebben meteen de post rondgebracht en pakjes bezorgd op verschillende eilanden. Onderweg hebben we nog dolfijnen gezien en eilandjes met vogels. We hebben op het grootste eiland "Urupukapuka" een stopover gemaakt en lekker geluncht. En toen kwam het meest spectaculaire gedeelte van de reis een gat in een rots waar de boot doorheen zou varen. Het water was behoorlijk onstuimig mensen vielen van de stoel. Maar natuurlijk ging het prima en werden we nog gewezen op de aanwezigheid van een Manta Ray, een rogachtig beest van 6 meter groot. Je zag in de zee allemaal vissen aan de oppervlakte waar een hele verzameling meeuwen boven vlogen en dit was de aanduiding dat de Manta Ray eronder zwom.
Terug in Russell waren we ondanks de bewolking toch verbrand (wel ingesmeerd) maar ja..
De volgende dag zijn we vertrokken richting The Coromandel aan de oostkust onder Auckland. De weg in het begin bleek behoorlijk bochtig en steil langs een kust later bleek dit een van de minder veilige wegen te zijn maar John heeft weer zijn bochttechniek laten zien en het ging heel goed.
Een stuk gereden dwars door Auckland dit was bekend terrein en door naar het zuiden en de 2 gepakt richting het oosten.
The Coromandel wordt ook wel de duim genoemd, heel heuvelachtig gebied en je rijdt vlak langs allerlei tropische verrassingen. De ene baai nog mooier dan de andere. Een slingerweg waar je soms maar 1 rijstrook dus op tijd moet remmen. Aangekomen in het stadje Coromandel een camping gezocht en we stonden perfect lekker onder een boom in verband met ons verbrand velletje. s'Avonds mosselen gegeten, vers. Ze hebben hier groene mosselen.( zie foto) De schelp is 10 cm groot en groen en de mossel is heerlijk en vlezig. s'Avonds nog een lookout walk gedaan waar we de hele baai met eilanden en de ondergaande zon bewonderd hebben. We realisteren ons elke keer wat een bofkonten wij zijn. Het is hier zo mooi en zo rustig. Het weer is nu weer prima en er zijn zeker meer sterren hier.
Vandaag, maandag rijden we naar Hahei dit schijnt het mooiste gedeelte van de Coromandel te zijn, dus we zijn benieuwd. We zitten nu te mailen in Whitangi op weg naar Hahei.
dikke kus allemaal en blijf terugmailen.
John en Jeannette
Even zeggen dat het leuk is om nieuws uit Nederland te horen. Sjef fijn dat het alleen blikschade was. Voorzichtig met al die andere rare autorijders.
Ben je al aan het kijken voor een andere?
De vorige keer waren we aangekomen in Kerikeri en klaar voor de barbeque. Hier in NZ is een hele bekende Nieuwzeelander overleden een bergbeklimmer Sir Ed en de kranten staan er vol van.
Vrijdagmorgen hebben we in Kerikeri de oudste stenen winkel bezocht samen met de oudste missiepost in NZ. Rectificatie: Kerikeri is niet de oudste stad want dat is Russell.
In Kerikeri is een maorivissersdorp nagebouwd waar je een goed beeld krijgt hoe het daar was toen de Europeanen daar voor het eerst aan land kwamen.
Even de benen gestrekt en een wandeling gemaakt naar een waterval. (Rainbowfalls) Je loopt dwars door het bos met allerlei bloemen en vreemde planten. NZ is vol met bloemen langs de weg en ook de tuinen zijn kleurrijk.
We zitten dus aan de oostkust en zijn doorgereden naar Waitangi. Dit is een hele bekende plaats in NZ want hier is het verdrag van Waitangi getekend door de Maoris en de Engelsen op 6 feb. 1840. Elk jaar wordt dit herdacht en dit vindt plaats op het landgoed aan de Hobsonbay.
Hier staat het treatyhouse waar het verdrag getekend is. Er zijn kopieen van dit verdrag te koop en je ziet dat er heel veel stamhoofden met een kruisje getekend hebben. Het verdrag houdt in dat de Maori"s het land overdragen aan de Engelse Kroon in ruil voor bescherming. Het verhaal gaat dat Hone Heke, een maori die als eerste getekend heeft en later zich bedrogen voelde tot 3 maal toe de vlaggenmast in Russell omgehakt heeft als verzet.
Tot op heden is het verdrag nog een twistpunt maar je merkt dat het samenleven in NZ tussen de Maori's en de Kiwi's heel anders verloopt en verdraagzamer is dan in Australie.
Er ligt een kano (waka) van 35 meter lang die met 76 peddels voortbewogen moet worden en die wordt elke keer op 6 februari weer in het water gelaten.
s'Middags zijn we overgestoken met een ferry naar Russell een leuk klein plaatsje aan de kust gelegen aan de Bay of Islands.
Haske uit bed gebeld om proficiat te wensen.
We zijn de volgende dag met een cruise meegegaan de Bay of Islands rond. Er liggen 150 eilanden voor de kust, waarvan 7 grote die min of meer bewoond zijn of in handen van prive-bezitters.
De boot voer tussen de eilanden door en de kapitein vertelde over alle eilanden iets bijzonders. We hebben meteen de post rondgebracht en pakjes bezorgd op verschillende eilanden. Onderweg hebben we nog dolfijnen gezien en eilandjes met vogels. We hebben op het grootste eiland "Urupukapuka" een stopover gemaakt en lekker geluncht. En toen kwam het meest spectaculaire gedeelte van de reis een gat in een rots waar de boot doorheen zou varen. Het water was behoorlijk onstuimig mensen vielen van de stoel. Maar natuurlijk ging het prima en werden we nog gewezen op de aanwezigheid van een Manta Ray, een rogachtig beest van 6 meter groot. Je zag in de zee allemaal vissen aan de oppervlakte waar een hele verzameling meeuwen boven vlogen en dit was de aanduiding dat de Manta Ray eronder zwom.
Terug in Russell waren we ondanks de bewolking toch verbrand (wel ingesmeerd) maar ja..
De volgende dag zijn we vertrokken richting The Coromandel aan de oostkust onder Auckland. De weg in het begin bleek behoorlijk bochtig en steil langs een kust later bleek dit een van de minder veilige wegen te zijn maar John heeft weer zijn bochttechniek laten zien en het ging heel goed.
Een stuk gereden dwars door Auckland dit was bekend terrein en door naar het zuiden en de 2 gepakt richting het oosten.
The Coromandel wordt ook wel de duim genoemd, heel heuvelachtig gebied en je rijdt vlak langs allerlei tropische verrassingen. De ene baai nog mooier dan de andere. Een slingerweg waar je soms maar 1 rijstrook dus op tijd moet remmen. Aangekomen in het stadje Coromandel een camping gezocht en we stonden perfect lekker onder een boom in verband met ons verbrand velletje. s'Avonds mosselen gegeten, vers. Ze hebben hier groene mosselen.( zie foto) De schelp is 10 cm groot en groen en de mossel is heerlijk en vlezig. s'Avonds nog een lookout walk gedaan waar we de hele baai met eilanden en de ondergaande zon bewonderd hebben. We realisteren ons elke keer wat een bofkonten wij zijn. Het is hier zo mooi en zo rustig. Het weer is nu weer prima en er zijn zeker meer sterren hier.
Vandaag, maandag rijden we naar Hahei dit schijnt het mooiste gedeelte van de Coromandel te zijn, dus we zijn benieuwd. We zitten nu te mailen in Whitangi op weg naar Hahei.
dikke kus allemaal en blijf terugmailen.
John en Jeannette
-
14 Januari 2008 - 04:48
Nel:
wat een geweldig verslag,ik krijg steeds meer zin om ook eens te kijken of het echt zo mooi is ! kus nel -
14 Januari 2008 - 09:22
Ineke:
Nel ,zullen wij dan samen gaan.!!!!
Hoi john en zusje
Je kan wel zien dat Nieuw Zeeland veel groener is dan Australie.
Geniet en blijf van die leuke verslagen schrijven
kus
Ineke -
14 Januari 2008 - 11:05
Miriam:
He lievies,
Wat zijn die groene stekels? Zien er een beetje uit als kleine cactusjes, kun je er niet stiekem wat in je tas stoppen, kunnen we ze thuis neerzetten naast die uit Sardinië ;-) En misschien moeten jullie die groene mosselen maar in gaan voeren, die zijn echt mega! Kun je meteen het mooie weer en die wow-uitzichten meenemen!
Hier alles goed, bijna net zo warm als bij jullie ;-)!
kux M -
14 Januari 2008 - 11:31
Marlia:
Nieuw Zeeland lijkt mij prachtig, zeker dat groene en frisse.
En wat die mosselen betreft nogen ze die hier wel uitzetten, hier is momenteel een mossel oorlogje hoorde ik op het nieuws. Op het journal kwam ook het overlijden van die bekende berg beklimmer die onlangs overleden is. Vanmiddag even naar Tilburg Noord om te kijken hoe het daar gaat. Je hoort er nog van. Willen jullie nog wel terug?
Groet Marlia -
14 Januari 2008 - 17:37
Frans:
Hoi Kiwi's
Leuk om jullie reis op deze wijze te volgen. Dit bericht doet ons weer eens echt terug denken aan Nieuw-Zeeland. Jullie plekjes hebben we ook gezien en we krijgen weer heimwee om dit alles opnieuw te bekijken. Nu nog de echte kiwi's vinden (mens, vrucht en dier) Geniet van de rust en de natuur en ga lekker door met jullie avontuur.
Rosemarie en Frans -
15 Januari 2008 - 12:03
Marielle:
Hallo lieve jeanette en john!
Woopie wauw, wat een geweldige verhalen en foto 's.. Ik ben nu met zwangerschapsverlof, alle tijd dus om lekker veel te lezen, dus ik wentel me elke dag even in jullie vakantieverhalen.. heerlijk!
Wens jullie nog een hele fijne tijd!
liefs mariellexx
-
15 Januari 2008 - 19:51
Taertske:
Ha gelukspiemels
wat hebben jullie het goed en mooi daar. Heerlijk om te lezen met de wind loeiend om het huis en de kachel weer wat hoger. Blij te horen dat jullie zo genieten. Ga lekker zo door dan kunnen wij ons ook even lekker weg wanen.
Liefs Taerts, Rian, Lisa en Giel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
