Forbidden City

Hallo allemaal,
In plaats van het reisverhaal eerst te schrijven in ons reisschrift is het leuker om meteen op de site te typen.
We hebben vannacht 12 uur geslapen dus vanmorgen helemaal fris en fruitig naast ons bedje en meteen op pad. Het weer was net als gisteren schitterend, een beetje benauwd dus veel water drinken. Eerst een ontbijtje in het hotel. We hadden de hele eetzaal voor ons tweetjes tweetjes en er waren ongeveer 8 meisjes die ons gingen bedienen. Een lekker ontbijt met eitje, ja ja en chinees zoveel als je op kunt eten. Lekker verse meloen en gewone koffie. Ik had gelezen dat dit niet zo naar koffie smaakt in China maar dit was prima, lekker om wakker te worden.
Ons plan voor vandaag was eerst naar de Lamatempel en eventueel de Confusisustempel er achteraan en dan naar de verboden stad en misschien nog een blik werpen in de bekende winkelstraat Wangfujing Dajie. Dus naar de metro gelopen, dit is maar een klein stukje nu we de weg weten en 2 haltes verder eruit voor de Lamatempel. Onderweg tal van winkeltjes waar je allerlei soorten wierook kon kopen en allerlei souveniers voor een lang en gelukkig leven. Het tempelcomplex was enorm groot en heel veel mensen hadden hetzelfde plan opgevat om vandaag te gaan ondernemen. Wat een hoop Chinezen en weinig toeristen eigenlijk. Allemaal hele vriendelijke mensen die net als wij alles willen zien en foto’s maken zonder allemaal hoofden van andere mensen erop. De tempel is gebouwd in 17e eeuw en als je het eerste gebouw binnenkomt zit daar een hele grote viendelijk lachende boeddha Milefo, tegen Wei Tuo aan, de beschermer van de boeddhistische leer. Er volgen heel veel zalen met boeddhistische figuren maar ook Tibetaanse stijl met een beeld van Tsonkhapa, de stichtr van de Tibetaanse sekte. De laatste zaal bevat een enorm groot beeld van 17 meter hoog van Maitreya de boeddha van de toekomst waar elke teen net zo groot is als een (klein ) kussentje. Veel wierook werd er aangestoken vandaar die grote bossen die mensen langs de kant van de weg hadden gekocht.
Voor het eerst meegedaan aan het gezamenlijk plassen een hele ervaring maar hier was het wel schoon dus niet te flauw natuurlijk.
We moesten even zoeken naar de Confusisustempel dit is de een na grootste in China en daar was het aangenaam stil. Een meer eenvoudiger tempel wat wel schitterend is dat alle daken heel kleurrijk zijn en gemaakt zijn van hout zonder een enkele spijker. Op elk dak zitten dakwachters, we hebben er een foto van gemaakt, dit blijken beeldjes, allemaal te associeren met water, die het gebouw beschermen tegen brand. Later in de verboden stad blijken ook alle daken op de punten zulke figuren te bevatten.
De Confusiustempel bevat 200 zeer oude gesteentes (steles) die de namen van mensen bevatten die de examens voor de keizerlijke ambtnarij met succes hebben afgerond, als je goed kijkt zie je de tekens erin gebeiteld.
We lopen terug naar de metro om zo door te reizen naar de verboden stad, alles is prima met de metro te doen goed aangegeven in het Engels en ook de verbinding met de verschillende lijnen is prima te vinden.
We gaan nu een overstap maken, kopen twee kaartjes voor 4 RMB dat is 0,40 eurocent en reizen daarmee naar de verboden stad, met een overstap onderweg naar een andere lijn.
Wat we daar zien is een hele mensenmenigte, veel Chinezen zijn ons zeker gevolgd vanaf de Lamatempel en nog anderen uitgenodigd. Het ziet echt zwart van de mensen. We zien Mao Zedong boven de ingangspoort, waarom hangt die man daar nog eigenlijk?
We gaan eerst wat eten en drinken, blijkt hier niet zoveel te koop maar een lekker ijsje gaat erin en een zakje chips voor de nodige zouthuishouding. We kopen ons zoveelste flesje water, deze keer met een lekker citroensmaakje en dit kost allemaal geen drol zou Liesje zeggen.
Je kunt je niet voorstellen hoe immens groot dit terrein is. Meer dan 7 ha dat vroeger verboden gebied was voor de gewone mensen.
Heel veel paleizen we telden er 20 en hebben er heel veel van bekeken. Er was niet zoveel te zien binnen. Soms stond er een bed of een troon maar niet luxueus wat je ziet.
Veel Chinezen gaan steeds in de schaduw zitten en dragen paraplu’s tegen de zon. Of soms een zakdoek op hun hoofd. We hebben ontzettend veel ijsetende mensen gezien en vooral kinderen, scheten om te zien en John heeft er heel veel op de foto gezet. De vaders en moeders vinden het heel leuk als je vraagt of je een foto mag maken en soms schuiven alle kinderen er gauw bij om mee te laten doen. Wij zijn trouwens ook nog op de foto gevraagd als zeer bijzondere wezens samen met de familie. Die wilden natuurlijk het thuisfront laten zien welke vreemden mensen ze tegen gekomen zijn in de stad. We kwamen onze reisleidster tegen die naast ons zat in het vliegtuig. Zij gaat morgen ook naar de Muur dus komen we haar weer tegen, iedereen hetzelfde programma, je hoeft alleen niet met een gezelschap mee. Het is prima met z’n tweetjes te doen maar misschien komen we daar nog van terug wie weet.
Onder de weg door en je komt op het grootste plein van de wereld het Tian’an menplein waar het mausoleum van Mao staat, je kunt dat bezoeken want hij schijnt daar op vriestemperatuur bewaard te worden.
We zijn het plein over gelopen en daar zie je kleine kinderen met achter en voor openingen in hun broek, dat scheelt weer luiers maar ik vraag me af of dat allemaal zo wel zo handig is. Het was inmiddels 16:00 uur en we hadden vanaf 9 gelopen. We wilden wel een Starbucks koffie of een koud biertje zei John. Dus op zoek naar een cafe op weg naar de winkelstraat. We hadden gelezen dat je daar in die straat de nieuwste snufjes en mode hebt. Het bleek toch nog een eindje lopen te zijn, bleek even de verkeerde weg en een hele vriendelijke jongen vroeg waar we naar toe moesten (een belletje ging niet rinkelen) en hij zou ons wel even op de fiets brengen. Had nog medelijden met hem dat hij ons tweetjes tegen de berg op moest duwen maar het venijn zat in de staart. We wilden afrekenen en hij vroeg 300 RMB had een kaartje bij zich om aan te tonen dat we nog een koopje hadden en we waren met twee dus hij had hard moeten trappen. Nu moet je weten dat een taxi bijna niks kost het begin tarief is 12 RMB en dan betaal je per km. Ik heb John nog nooit zo kwaad gezien hij wilde 100 geven en fuck off hij kon het bekijken. Bijna had de jongen er een gekregen, maar John kon zich nog beheersen. Soms stoot je je twee keer aan dezelfde steen maar ja. Maar we hebben weer een arme student geholpen en dat is natuurlijk ook weer wat waard.
In de winkelstraat wilden we maar 1 ding, koffie. Veel bekende merken in de shoppingmalls, maar we zijn nergens naar binnen gegaan. Hebben onze eigen chopsticks gekocht voor het vervolg van de reis. Een enorme boekenzaak hebben we wel bezocht daar zie je wel erg veel Chinees maar ze hebben ook een grote afdeling Engelse boeken en een hele stelling met “hoe leer ik Chinees”. Mensen vinden het trouwens grappig als je iets in het Chinees zegt of een poging doet. Om half zeven kregen we honger en zijn een foodcourt binnen gelopen. Er zaten alleen Chinezen aan hele lange tafels en zaten ons een beetje vreemd aan te gapen. We hebben lekker gegeten, de keus was enorm, wat we gegeten hebben weten we niet, alles in het Chinees. Met een volle buik en een tas voor morgen onderweg naar de Muur gingen we huiswaarts. De metro was zo vol dat je lekker tegen je buurvrouw of buurman moest staan. Weer thuis, bedje opgemaakt, lekker douchen en een drankje en nu lekker lezen. Dikke kus John en Jeannette