Loggerhead

Loggerhead,
Mon Repos ligt aan zee, het is eigenlijk meer een stukje strand en een toeristische attractie. De heer Hinkler, hier heel bekend van de eerste vliegreis van Engeland naar Australie, heeft dat stukje geschonken aan de community en daar zijn ze onderzoek gaan doen naar de schildpadden die hier elk jaar eieren komen leggen. Tijdens onze vorige vakantie in West-Australie hadden we al schildpadden gezien die savonds aan land kwamen om eieren te leggen maar aan de leg raakten ze toen niet en gingen onverricht ter zake weer naar zee.
Nu snappen we waarom. Schildpadden kunnen heel goed zien maar niet goed horen. Ze hebben inwendige oren en horen alleen lage tonen. Dus wil je schildpadden zien eieren leggen moet je ze eerst met rust laten en ze het duin in laten klimmen, een gat laten graven en dan achter het schild gaan zitten, zodat ze je niet zien. Het is ons gelukt, geweldig met zijn achterpoten ging deze Loggerhead een gat maken van 75 cm diep, zijn achterpoten zijn net handjes en hij graaft dan met de ene poot en dan met de andere. Er kwamen 125 eieren uit, we konden alles goed zien omdat de guide een lichtje in het gat plaatste(in het zand). De schildpad kon dat niet zien omdat zijn schild er voor zat.
De bioloog kwam ook nog kijken en uitleg geven. Ze meten de schilden op, nemen bloed af en kijken het beest na. Ze zijn gemerkt in de poten en zo kunnen ze zien welke schildpad het is en hoe vaak hij per zomer komt leggen. Het kunnen wel 6 nesten zijn en tussendoor eet zij niks, want er is geen plaats voor eten en zo vaak zoveel eieren. Een loggerhead heet zo omdat zij een heel groot hoofd heeft met stevige kaken zonder tanden. Zij eet schelpdieren en vermaalt de schelpen, eet het visje en poept de schelp uit.
De schildpad die wij gezien hebben had haar eieren te dicht bij de waterlijn gelegd en omdat er nogal regelmatig cyclonen langswaaien, besloot de bioloog de eieren voorzichtig te verplaatsen en wij mochten dat doen. Het zijn net pingpong ballen, je kunt ze een beetje indeuken en het deukje blijft erin zitten. Niet schudden wel voorzichtig in een nieuw gemaakt gat leggen dat hoger tov zee ligt.
Er mooi om te zien en te horen hoe die beesten dit doen. Ze hebben al schildpadden die 38 jaar terugkomen naar Mon Repos om eieren te leggen. Gelukkig zijn wij geen schildpadden!
Het hele proces van uit de zee komen, lopen naar de duinen, eieren leggen, weer terug naar zee gaan, wij eieren uitgraven en verplaatsen, duurde 5 uur. Je moet er iets voor over hebben natuurlijk.
Onze camping lag in Bargara, een camping aan een surfstrand en onze eerste surfers zagen we op de plank liggen. Het waaide enorm hard en een tak uit de boom raakte het dak van de camper, gelukkig geen grote schade en we hebben de camper maar even verplaatst. Savonds komen de possums te voorschijn en er zat op de camping een vogel te broeden op een aantal eieren en haar of zijn partner viel de mensen aan die te dicht in de buurt kwamen, logisch toch?
Bargara ligt aan de kust en landinwaarts heb je Bundaberg een wat grotere stad met echte winkelstraten. We hebben daar een Bundaberg Rumtour gedaan. We hadden in Tully al de sugarcane tour gedaan en hadden al gehoord van molasses het afvalproduct van de suiker is, daar geven ze het terug aan de boeren die het als mest gebruiken.. Hier in Bundaberg hebben ze dat afval ook en vroeger in 1890 ofzo, hebben een paar mannen bedacht dat ze er Rum van konden maken. De tour moet veilig en met al die alcohol moet alles wat batterijen heeft ingeleverd worden. WE worden langs het hele proces geleid en zien duizend liters molasse in bakken zitten. Ze bewaren dat spul ook omdat de sugercane fabrieken maar een aantal maanden per jaar draaien en de Rum moet altijd bereid kunnen worden. Bundaberg Rum is heel bekend in in Australië. Daar buiten is het nog niet doorgedrongen, dat hebben ze wel geprobeerd in Amerika maar het schijnt dat de humor van de Amerikanen niet hetzelfde is als die van de Australiërs dus werd de Polarbear (logo van de rum) niet begrepen.
Bij het maken van de rum kweken ze de gist zelf en dat is het grote geheim. Na de rondleiding mogen we zelf kiezen welke rum we willen proeven in de bar. En we moeten zeggen een zip is al genoeg om de hele dag voorzichtig achter het stuur te gaan zitten. Erg lekker, ze maken ook chocolade met rum die je op van alles kunt gieten.
’s Avonds zijn we teruggereden naar Bundaberg city , want daar was een Kerstlichtoptocht, waar alle verenigingen en bedrijven voorbij trokken versierd in kerstsfeer. Erg leuk om te zien. Het zijn juist die onverwachte dingen die je tegen komt die het zo leuk maken. We hebben naast mensen gestaan die net op bezoek waren geweest in Duitsland , bij familie en die uitleg gaven aan het hele gebeuren.
Zij vertelden ook dat Australie stopt met de fabricage van de Holden, voor Australiers de auto.
Vrijdag 4 december zijn we weer verder gereden. En hebben de camper op een camping in Rainbow beach gezet. Een plaats waar vandaan je gemakkelijk naar Fraser Island kunt reizen en we hebben een tour geboekt. We werden opgehaald met een grote 4WD bus en naar Inskip Point gereden, uiterste puntje van het vaste land, met de Ferry werd de oversteek gemaakt van 10 minuten naar Hook point het zuidelijkste puntje van Fraser Island.
We hebben veel verhalen gehoord waarom Fraser Island zo heet maar de leukste vonden we die van Eliza Fraser die in 1836 schipbreuk leed met haar man James Fraser kapitein van een boot. Zij kwamen terecht op het eiland en werden gevangen genomen door de Aboriginals. James ging dood en Eliza ontsnapte en wat er dan gebeurde waren zoveel verschillende versies dat er films, boeken, toneelstukken e.d. zijn geschreven en eigenlijk niemand het ware verhaal weet.
Fraser Island is een grote zandbak 125 km lang en 15 km breed. Begroeid met Rainforest, het enige rainforest dat op zand groeit. Er staan schitterende bomen. Blackbutts bijvoorbeeld, waarbij de stam zwart wordt en wij maar denken dat die bomen verbrand waren . Ook hele bijzondere grote varens en bomen die vervoerd zijn en gebruikt zijn voor de aanleg van het Suezkanaal??? Satirnays genaamd. WE rijden over het strand ‘het 75 mile beach’ meer in de zee dan op het strand en met ons nog andere 4WD. In het hoogseizoen is het hier een drukte van belang . We bezoeken Eli Creek een zoetwaterkreek, waar je zo uit kunt drinken (zeggen ze) en een oud scheepswrak dat er al 110 jaar ligt. En de pinnacles en inderdaad het lijkt wat op de pinnacles uit West-Australie. We gaan daarna het binnenland bezoeken. Dit is andere koek. De bus ploetert door het hoge zand en we rijden wel een uur landinwaarts. We komen tot 200m boven zeeniveau en bezoeken het lake Mckenzie. Een groot meer met heel helder water. We zien overal borden over Dingo’s staan maar helaas geen dingo’s gezien. Na een lunch en een wandeling door het rainforest, is de tijd voorbij en gaan we terug naar de ferry. Het strand ziet er opeens anders uit , het is vloed geworden en we botsen heen en weer in de bus. De chauffeur neemt een besluit om via een hele slechte weg naar de ferry terug te keren en komt vast te zitten. Gelukkig worden we eruit getrokken en botsen naar de ferry toe. Via het strand was geen optie zagen we later, want het strand was weg.
Na Rainbow beach zijn we verder gereden naar Noosa en daar zitten we nu. Noosa is erg toeristisch en druk want we komen op zondag aan. Erg veel vakantiegangers hier maar de camping is lekker rustig. We gaan de boel verkennen en Noosa staat ook bekend om zijn 88 rotondes. We doen een walk en zien dolfijnen, we proberen ook koalas te spotten maar dat is nog niet gelukt. Vandaag hebben we een tocht over de Noosa River gemaakt en vanmiddag in de hoge golven van de zee afgekoeld. Nu lekker een bbq-tje in de campingkitchen en een potje kaarten. Morgen gaan we een fiets huren, want er is nog veel te zien. Veel liefs, hopelijk is iedereen goed verwend met de Sint. Wij ook. Kus J&J.