8 mei Manila

8 mei Manila
Even een rectificatie t.a.v. het vorige stukje vanaf Modessa eiland. Ik had geschreven dat dit eiland vroeger Coca-Loca genoemd werd maar het is Coco-Loco.
We zijn inmiddels op de terugreis. Aan alle mooie dingen komt een einde, ook aan deze vakantie.
Vanuit Modessa zijn we weer teruggereden naar Puerto Princesa omdat dat de makkelijkste plek is om verder te vliegen. Al de binnenlandse vluchten waren prima verlopen. Geen vertraging, wel vervroeging en meestal voor de geplande tijd op de bestemming. We zaten elke keer bij de nooduitgang in spik plinter nieuwe toestellen van Cebu airlines. En met de spelletjes die elke vlucht gespeeld werden, helaas echt nooit iets gewonnen, waren we zo weer op de volgende bestemming. Iedereen verwacht dat je naar Boracay gaat maar we hebben gehoord dat het om deze tijd van het jaar slecht zwemmen en snorkelen is en heel toeristisch.
In Puerto Princesa een ander hotel geboekt dan de vorige keer, deze was ook prima. De stad nog ingegaan , alvast een aantal cadeautjes gekocht en lekker gegeten. De volgende dag, inmiddels 6 mei gevlogen van Puerto naar Manila. Inmiddels 44 graden in de stad en iedereen vindt dat je een taxi moet nemen ook voor hele kleine stukjes, te heet om te lopen..
In de rosse buurt van Makati is ons hotel gevestigd en het is er een gezellig drukte, met veel bars, disco’s etc en het is leuk om er rond te lopen en een wijntje te drinken. Wijn is hier iets bijzonders. Ze komen vaak met een fles muscat wijn aanzetten, brrr maar soms weet iemand een lekkere fles tevoorschijn te toveren en daar betaal je dan ook een vette prijs voor. Meer dan in Nederland.
. We zijn een klein onderzoek gestart naar het leukste warenhuis in de buurt. Maar je hebt er zo ontzettend veel. Elk warenhuis heeft een naam en dan heb je bijvoorbeeld Gloriette 1, 2, 3 en 4 bijvoorbeeld. Kost je ongeveer een dag om zoveel mogelijk te zien. Wij vinden het even leuk, ze verkopen inderdaad van alles en heel veel voor kleine meisjes en jongens. Dus wat gekocht voor de kleinkinderen en verder alleen gekeken. Als je wilt gaan eten in zo’n warenhuis wat wij altijd erg leuk vinden, lopen we langs alle eethuisjes, gelegen op 1 verdieping en dan besluiten we waar we wat gaan eten. Ook hier zijn pizza en hamburgers erg populair. Ook hier op de Filippijnen heb je een tv programma waar dikke mensen mee doen aan een afvalrace.
In Manila zijn we naar het Coconut paleis gegaan in de hoop de 1000 schoenen van Imelda Marcos te gaan bewonderen. Zij heeft dit paleis laten bouwen om te pronken naar de paus die op bezoek zou komen. Helaas was het paleis in gebruik van de vice president en tenzij we een afspraak hadden, was het niet mogelijk binnen te kijken. Helaas geloofde de beveiliger niet dat wij een afspraak met hem hadden of was het een haar? We zijn de hele Roxas Boulevard afgelopen en kwamen nog in een politie overmacht terecht. Na wat navraag bleek de eigenaar van een bar/eethuis zich niet te houden aan de terras afspraken en op het moment dat hij door het lint wilde gaan verzamelde zich de politiemacht en alle nieuwsgierige mensen die nieuwsgierig stonden te wezen wat voor spektaculairs zou gaan gebeuren.
We hebben ook het Metropolitan museaum Manila aan de boulevard bezocht. Erg veel moderne kunst en een tentoonstelling over gouden sieraden van alle eilanden. Sommige oorringen en kettingen wogen meer dan een kilo.
De laatste morgen zijn we een hotel binnen gegaan waar we van wisten dat zij een zwembad hadden en als walk–in guest kun je dan een dagje gebruik maken van het zwembad, handdoeken en de bar natuurlijk. Heerlijk uitgerust aan de reis terug begonnen.
We hebben genoten van het land en de vriendelijke mensen, het eten, de mooie plekjes waar het nog heel rustig is. Het avontuur om uit te zoeken waar we de volgende stap zouden gaan zetten. Het is zeker een Aziatisch land met dezelfde verkeerschaos in de grote steden en de duizenden taxi’s die er rondrijden en dan praten we nog niet over de Jeepney’s en de tricycles. Het grappige is dat Filippijnen Engels spreken dat maakt het toch weer anders. De leukste praatjes hadden we in de taxi’s waar je over alle gewone zaken kon praten en uitleg vragen. Motoren rijden hier de eerste drie maanden rond met een plaat die laat zien dat ze wel geregistreerd zijn maar de plaat laat nog even op zich wachten.
Qua prijs is het te vergelijken met Vietnam en Thailand. Er zijn heel goedkope hotels en hele dure. Eten kan je op straat in foodcourts en in restaurants, hoewel die er van buiten niet altijd uitnodigend uit zien.
Vier weken is eigenlijk veel te kort en reizen kost veel tijd maar zo reizen levert ook weer leuke avonturen op. Misschien gaan we nog een keertje terug naar de Filippijnen.
Nu weer terug naar Guusje en een poosje werken tot de volgende vakantie. Na 24 uur reizen, via Dubai, zijn we weer thuis.
Dank voor alle leuke reacties en Maaike dank je wel voor je hulp.
Veel liefs John en Jeannette