27 april Lilo-an

27 april 2014 Lilo-an Eden Resort
We zitten te wachten op het vliegveld van Manila voor een vlucht naar Cebu op Cebu eiland. We zijn benieuwd wat en hoe dit allemaal verloopt. Je leest over uren vertraging we zullen zien. We vliegen met Cebu Airlines een van de maatschappijen die de binnenlandse vluchten verzorgt.
Gisteren zijn we teruggekeerd naar Manila vanuit Puerto Galera. We wilden wel blijven op ons mooie plekje maar er is nog zo veel te zien. Ondanks dat we veel vóór gelezen hebben blijft het moeilijk om je route te kiezen. Ik denk dat 3 maanden rondreizen dat makkelijker maakt maar dat is meer een luxe probleem.
We weten nog steeds niet waarom de Filippijnen zo weinig gepromoot wordt. Het zou de gedachte kunnen zijn aan al dat sekstoerisme want verder is het eigenlijk net zo makkelijk reizen als in Thailand of Vietnam. We komen ook hier maar weinig Europeanen tegen en al helemaal geen stellen zoals wij. Misschien kiezen we niet de juiste plaatsen maar wij vinden het prima zo.
Een kopie van Centraal Onthaal zou hier ook wel werken, er zijn veel daklozen, ook veel kinderen zijn dakloos. Gelukkig is daar wel veel zorg voor ivm sextoerisme. Boefjes genoeg dus SMO, Claudia werk genoeg voor jou. Misschien een vestiging hier opzetten?
We hadden in Manila hetzelfde hotel een kamer geboekt via internet maar we werden verzocht naar hun zusterhotel te verkassen ivm werkzaamheden in het hotel. Prima. Dit bleek 100 m verderop te liggen Het City Garden hotel en dit leverde een lekker grote kamer op. Manila is een vieze stad, overal ligt papier en kleine kinderen laten alles al achteloos vallen. Door de smog zijn alle veel gebouwen grauw en zwart en rivieren of watertjes liggen vol met rotzooi.
Dat er veel armoede is zie je aan alle hutjes en huisjes die opgebouwd worden tegen muren, soms van karton of van lappen. Heel veel kinderen staan met blikjes bij bushaltes of bij Jeepneystops en rennen op je af om geld te vragen . Ze zeggen dat ze honger hebben en kijken je met die grote bruine ogen aan
Vanmorgen vertrokken met een busje naar het vliegveld en dit keer voor een binnenlandse vlucht. Het is een vrolijke chaos op het vliegveld en alles is makkelijk te vinden. Het vliegtuig, dat volgens mij net uit de verpakking komt en waar wij bij de exit extra beenruimte hebben, vertrekt op tijd. Taxiën, opstijgen, even vliegen, dalen landen en binnen het uur zijn we in Cebu airport op Cebu eiland. In het vliegtuig doen ze een spelletjes. Ze verloten boekjes en andere dingen voor degene die het snelste iets omhoog steekt.(bijvoorbeeld een foto van een Cebu airbus), die haal je dan snel uit het tijdschrift dat voorin je buidelzakje zit en als je echt goed bent heb je dit al van te voren uitgezocht. We waren veel te langzaam maar de volgende vlucht proberen we ook een prijsje in de wacht te slepen.
We hadden een transport geregeld om naar de volgende bestemming te reizen, achteraf hadden we veel goedkoper met de bus kunnen gaan maar wel lekker lux zo’n transport. We werden opgehaald door een Filippijn die alle verkeersregels aan zijn laars lapte en het eerste half uur van de reis besteedde aan het terugbezorgen van een tas die een vorige reizigerin zijn auto had laten staan. Daarvoor trommelde hij al rijdende zijn vriend op die nog wat ervaring moest opdoen, Wane heet hij en deze man nam het rijden over van zijn vriend die een dutje ging doen. Het snurkte dat het een lieve lust was en Wane zei: The water is boiling, grappig!. Wane moest het nog leren inderdaad maar afgezien van terugschakelen dat hij niet deed ging het prima. Het was een reis van 4 uur langs de oostkust van Cebu, we reden niet hard, zeker in het begin want naast, jeepneys, tricycles reden er ook fietsen met zijspan en hoog opgestapelde auto;s die niet zo hard konden. Cebu heeft een kustweg rondom en in het binnenland hier en daar een verbindings weg die dan dwars over de bergen gaat, Het eiland staat vol met palmen en bananenbomen. We zijn door veel steden gereden die allemaal versierd waren met vlaggetjes, hier werd een naamdag van een heilige gevierd. We zagen begrafenis stoeten, waar iedereen achter de kist aan liep die in een auto stond. Veel scholen, katholieke kerken en veel weg opbrekingen. Onderweg kregen we een zakje huid van een varken als een soort kroepoek van onze taxichauffeur, lekker zout en hebben dit heerlijk opgesmikkeld.
Rond half vijf kwamen we aan bij ons nieuwe bestemming, ‘Eden Resort’ in Liloan bij Santander helemaal in het zuiden. Het is een geweldig plekje. Er staan 10 huisjes 2 aan 2 geschakeld met een balkon dat boven zee hangt. Vanaf het balkon heb je een schitterend uitzicht op de zeestraat tussen het eiland Cebu en het eiland Negros. Het zwembad hangt ook boven zee en we genieten de eerste avond van een schitterende zonsondergang. Een megakamer met een mega groot bed en heerlijk Filippijns eten op de kaart. In het vorige resort hadden ze schattige honden hier hebben ze twee huiskonijnen. Het resort zit zeker 2/3 vol. We nemen een wijntje, is trouwens wel prijzig hier maar het bier is daarentegen heel goedkoop, dus dat heft elkaar mooi op. We kunnen hier tennissen, snorkelen, kajakken, tafeltennis en heel veel relaxen.
De volgende dag ontbijten we en nemen de snorkelspullen mee naar beneden naar het strand. Het water is hier heel erg helder en zien heel veel mooie vissen, slangen, koraal ed. Visser liggen hier met hun typische bangka.s met een lijn te vissen. Ze dragen een duikbril waarmee ze steeds buitenbord hangen en in het water kijken of er vissen zijn. Tussen de middag doen ze een dutje op het strand en daarna gaan ze weer verder vissen. Er is vanaf Liloan een ferry die je in 20 min naar Dumaguette, op Negros brengt en dat willen we ook gaan doen omdat we straks terug naar Cebu een keer met de boot willen gaan. Deze tocht duurt 4,5 uur en legt op meerdere plekken aan en die tocht willen we vanuit Dumaaguette boeken. In de tuin staan jackfruit bomen met hele grote vruchten er aan, jammer dat die nog niet rijp zijn want die vruchten zijn ontzettend lekker. Elke morgen bij het ontbijt krijgen we vers fruit, meestal mango, kleine zoete banaantjes, ananas en watermeloen, je hoort ons niet klagen. We hebben vandaag een poosje in de zon zitten lezen maar het is echt veel te warm om te zonnen, Niemand ligt te zonnen.
Gisteren zijn we naar Dumaguette gereisd. Dit stadje ligt bijna in het zuiden van het eiland Negros en is te bereiken via de straat van Tanon, tussen Cebu en Negros. Het is maar een kwartiertje varen met de ferry waar we vanaf het resort zo naar toe kunnen lopen. De boot zit echt afgeladen vol en als we aan de andere kant komen zien we een grotere ferry die al met auto’s erop behoorlijk diep in het water ligt. Mensen gaan, wat later blijkt boodschappen doen in Dumaguette en keren een aantal uren laten weer terug. Er zaten veel dezelfde mensen op de boot heen en terug. We komen aan in Sibulan en probeerde samen met een Chinese vrouw met dochter een transport te regelen Dit stel dat ook op het resort verbleef bleef maar afdingen en de mannen van de tricycles gingen daar niet op in. Dus wij besloten voor 120 pesos, (1,80 euro) zelf verder te reizen. Je weet dat je steeds de hoofdprijs betaalt maar de kosten van transport zijn hier zo wie zo erg laag. We werden afgezet in Dumaguette city, dichtbij een warenhuis, verder ging de tricycle bestuurder niet. We konden verder lopen naar de pier waar we de ferry geboekt hebben naar cebu. We zijn vanuit Cebu met de auto gereden en willen graag nu terug met een boot. Het is een boot van Ocean fast ferry waar je ook op het dek kan zitten dus we spotten hopelijk nog wat dolfijnen. Onderweg leggen we aan in Tagbilaran op het eiland Bohol en reizen met dezelfde boot verder naar Cebu.Misschien krijgen we de tijd om even van de boot af te gaan maar dat was nog niet helemaal duidelijk.
We gaan op weg naar het museum waar we allerlei kunst van de omringende eilanden gaan bekijken, helaas is het zaterdag gesloten en hoewel we het niet zo in de gaten hebben is het echt zaterdag dus geen museum. Dan het plaatsje verder verkennen. Het schijnt dat de burgemeester van deze plaats zich als een van de weinige druk maakt om het milieu en heeft ook aan de boulevard een groot bord geplaats waarop staat Dumaguette is een non-smoking city and we care for our enviroment. We gaan eerst naar de kathedraal van Catalina waar ook een opleidingsschool is voor priesters. Er tegenover is het Quezon park met de oudste bell tower van Negros. Bij Mc Donalds koelen we een beetje af en lopen ons te vergapen aan al die winkeltjes die ze hier hebben. Wil je slippers hebben dan is de keus zo groot, hele winkelketens naast elkaar vol met slippers. Allerlei soorten massage wordt aangeboden, wij gaan voor de Swedish oil massage. Overal eettentjes en straatverkopers. Een leuke stad met een hele mooie boulevard. Het stikt er van de tricycles en als we aan het eind van de dag terug willen naar de pier van Sibulan is nog een uitdaging om daar te komen want het is veel te ver van Dumaguette vinden de meeste tricycle bestuurders en vragen hele hoge prijzen. Dan maar een jeepney maar die man weet raad, houdt een tricycle aan en geeft volgens mij in rad Filippijns aan dat we naar de boot van Lilo-an willen en of hij ons weg brengt? Aardige man, wij denken dat ieder zo zijn eigen gebied heeft waar hij man rijden en dat er een duidelijke scheiding is, uitstappen en overstappen in een andere tricycle is dan de manier.
Het is hier om 7 pm in een keer pikke donker. Ook omdat er geen lichtgevende stad in de buurt is. Vanavond John nog even verslaan in dubbel patience want hij wint steeds en dat kan natuurlijk niet. Welterusten. Hopelijk allemaal jullie eerste koningsdag overleefd. We blijven 2 nachten in Cebu city en vliegen dan door naar Palawan 30 april en beginnen in Puerto Princesa. We gaan nu de zee in kajakken en snorkelen en lui zijn heel de dag.
Leuk Piet dat je meeleest. we gaan waarschijnlijk naar een krokodillenfarm op palawan.
Liefs John en Jeannette