Modessa Eiland
Blijf op de hoogte en volg john en jeannette
05 Mei 2014 | Filipijnen, Roxas City
5 mei Modessa eiland/Coca Loca eiland
Terwijl ik dit zit te typen, zit ik 2 meter van zee, voor ons hutje in de schaduw. Met voor ons een blauw/groene zee, met schildpadden en allerlei ons onbekende schitterende vissen. Snorkelen is hier geweldig. Soms zwem je tussen grote scholen hele kleine lichtgevende visjes in.
Het strand is wit en er liggen schelpen van wel 30 cm. Helaas kunnen en mogen we die niet meenemen. We hebben wel mooi maar dood koraal gevonden en wat kleinere schelpen en die gaan we onder in de rugzak meesmokkelen. We zien veel dood koraal hier en ook op de andere plaatsen waar we gesnorkeld hebben.
We zitten op Modessa eiland, vroeger heette dit Coca-Loca eiland en dat zie je nog op de kaart liggen. Het leven op dit eiland is heel rustig, je loopt het in een kwartiertje rond en je afgezien van duiken, snorkelen, windsurfen is relaxen en lezen onze bezigheid. Zelfs John komt aan het relaxen. We genieten van al dat moois en het lekkere eten. Drie keer per dag komen ze met de menukaart je keuze opnemen en wanneer je aan tafel schuift wordt het voor je neergezet. Veel vis, grote garnalen in allerlei variaties, krab en heerlijke soep met kip en papaja, een heerlijke combinatie. Ook hier kennen ze een all-inclusive.
Er zijn 20 basic huisjes. Overdag geen stroom en soms geen water maar prima zo. Je doucht met zeewater lekker koud, een hangmat op het terrasje en een ventilator die je wel nodig hebt ’s nachts.
We liggen veel in het water dat is ook het fijnste bij deze temperatuur.
5 dagen geleden zijn we geland op Palawan, een eiland dat voor het grootste gedeelte nog bedekt is met regenwoud en zeldzame dieren en planten. Het zuidelijkste puntje is maar enkele km verwijderd van Borneo. Zeldzame beesten als het mieren etende schubdieren en de Filippijnse stinkdas hebben we helaas alleen in het museum in de opgezette versie gezien. Het eiland is heel heuvelachtig, en met veel rotsformaties. Hier zijn ook de Tabongrotten waar menselijke botten gevonden zijn van 22000 jaar oud.
Op Palawan zijn ze zich bewust van wat ze te bieden hebben en als toerist weet je snel waar het allemaal te vinden is maar dan moet je er wel eerst komen.
We zijn eerst ingecheckt in een hotel in Puerto Princesa, de hoofdstad van dit eiland. Niet zo;n grote stad, goed te behappen. De tours die je kunt maken rondom de stad worden je op het kleine vliegveld van Puerto meteen aangeboden maar wij zijn naar ons hotel gegaan om van daar uit zelf wat dingen te gaan bekijken. We willen wat meer weten over Palawan en over de verschillende stammen die voornamelijk in het zuiden van het eiland voorkomen.. Iedere stam heeft zijn eigen cultuur en ook zijn ze specifiek in uiterlijk.
Filippijnen van andere eilanden komen naar Palawan om in de toeristische industrie te werken en toen wij boodschappen aan het doen waren stuitten we op honderden mensen die zich kwamen inschrijven voor een baan; laborday noemen ze dat hier en de televisie was ook uitgenodigd.
De toeristenindustrie schijnt hier dus goed op gang te komen maar het is helemaal niet zo vol. Het eiland is dunbevolkt en als je erover heen rijdt, zie je overal huisjes langs de kant staan met hier en daar wat kleine dorpjes maar verder landinwaarts lijkt het vrij dunbevolkt. De toeristen die er zijn komen voornamelijk uit Azie, nog steeds geen Nederlanders, wel Belgen gesproken.
In Puerto Princesa hebben we de twee musea bezocht die er zijn. Natuurlijk om zo meer te leren over het eiland en zijn geschiedenis en dat was zeker de moeite waard. Maar het was zo ontzettend heet die dag dat een duik in een museum ook verkoelend werk en de dansoptreden van verschillende stammen op film was erg leuk om te zien.
Als je naar Palawan komt ‘moet’ je naar het 7e wereldwonder, de underground rivier. De langste ondergrondse rivier ter wereld en die hebben we bezocht. We moeten een dag wachten op een permit om toegang te krijgen tot de rivier want per dag worden er een maximaal aantal toegangsbewijzen afgegeven.. Later bleek dat deze maximale hoeveelheid heel veel mensen zijn.
Wij hadden inmiddels een huisje geboekt op een tropisch eiland en hadden de planning nogal strak gemaakt. De bedoeling was dat we vrijdag overdag naar de ondergrondse rivier zouden gaan en daarna aansluitend vervoerd werden naar de pier in Roxas voor onze bootreis naar Modessa eiland.
Vrijdag zijn we om 6 uur opgestaan en werden we opgehaald met een busje. Onze tour naar de ondergrondse rivier was begonnen met onze tourguide Jake, die er een one-man van maakte. Leuke gast die heel veel te vertellen had. Onderweg zijn we gestopt bij een rotsformatie ‘Ugong Rock . We zijn in deze grot naar boven geklommen met touwen en werden daarvoor gezekerd, ook om je zo naar boven te trekken wanneer je dat zelf niet zag zitten. De naam van de grot zegt iets over de tonen die uit de grot geproduceerd worden wanneer je erop slaat. Net orgelmuziek.
Eenmaal boven gekomen was de keuze, dezelfde weg terug of met een kabelbaan. En dan als superman of in zittende positie. John is als superman naar beneden gevlogen hangend aan een draadje. Het was hier iets drukker dan de gids had verwacht en onze planning ging niet meer goed komen. We zijn naar Sabang gereden waar we eerst een heerlijke lunch voorgeschoteld kregen en vervolgens in een bangka boot mochten stappen richting de ondergrondse rivier. Er liepen aapjes en hagedissen van 2 m rond. We werden naar de ingang van de grot gedirigeerd en wat een mensen stonden daar.
Goed geregeld mochten vrij snel in kleine bootjes stappen in groepjes van een man op 8 met een helm op en een zwemvest aan. Er zaten veel kwallen in het water van de grot en er vlogen zwaluwen en vleermuizen rond die een veel lawaai maakten en een heerlijke geur verspreiden. Wanneer je naar boven keek moest je niet vergeten je mond dicht te houden. We zijn de grot op 1,8km binnen gevaren. Met enige fantasie zagen we de billen van Sharon Stone, vliegende paarden etc.
Toen we weer terug kwamen in Sabang was ons vervoer verdwenen want Filippijnse tijd werkt toch even iets anders. We misten door de vele stops, die overigens heel interessant waren het busje. Vervolgens zijn we met een bus om 4.30pm vertrokken, hebben een hele andere route gedaan die ons verteld was maar uiteindelijk kwamen ’s avonds om 10 pm bij de pier in Roxas aan. Nog 4 andere mensen bleken ook vertraging te hebben en zijn we gezellig om half 11 in het pikke donker naar het eiland gevaren over de Sulu zee. Het komt zoals het komt’, keep smiling dat is het motto van de Filippijnen en we waren er toch gekomen. Dat is reizen op zijn Filippijns.
De mensen die samen met ons in de boot zaten bleken 2 Belgen te zijn die met filippijnse vrouwen getrouwd zijn en in Manila wonen. We hebben met deze mannen gesproken over het feit dat er niet zo veel toerisme is op de Filippijnen. ‘Het is heel eenvoudig’, sprak de man. Wanneer de Filippijnen in het nieuws zijn gaat het altijd over gevaarlijke natuurrampen, seksindustrie en ook Marcos en zijn vrouw en hun verleden geeft geen positief beeld van de Filippijnen. Daar komt nog bij dat er 19 tyfoons per jaar zijn maar hier noemen ze een storm ook al gauw een tyfoon. Dat laatste is moeilijk te begrijpen als je de beelden zag van het eiland Leyte !
Filippijnen zijn elke keer weer benieuwd hoe vaak je hier al geweest bent en waar je allemaal rondgereisd hebt. De meeste kennen Holland wel en dan niet van Amsterdam of de koffieshops maar van familie die in Nederland woont of werkt of ze hebben in Europa gestudeerd.
We zijn nu weer terug in Puerto Princesa en zitten in een ander hotel: Blue Lagoon Inns en Suites. Morgen vliegen we terug naar Manila om daar nog wat dingen te gaan zien en te shoppen.
liefs John en Jeannette
Terwijl ik dit zit te typen, zit ik 2 meter van zee, voor ons hutje in de schaduw. Met voor ons een blauw/groene zee, met schildpadden en allerlei ons onbekende schitterende vissen. Snorkelen is hier geweldig. Soms zwem je tussen grote scholen hele kleine lichtgevende visjes in.
Het strand is wit en er liggen schelpen van wel 30 cm. Helaas kunnen en mogen we die niet meenemen. We hebben wel mooi maar dood koraal gevonden en wat kleinere schelpen en die gaan we onder in de rugzak meesmokkelen. We zien veel dood koraal hier en ook op de andere plaatsen waar we gesnorkeld hebben.
We zitten op Modessa eiland, vroeger heette dit Coca-Loca eiland en dat zie je nog op de kaart liggen. Het leven op dit eiland is heel rustig, je loopt het in een kwartiertje rond en je afgezien van duiken, snorkelen, windsurfen is relaxen en lezen onze bezigheid. Zelfs John komt aan het relaxen. We genieten van al dat moois en het lekkere eten. Drie keer per dag komen ze met de menukaart je keuze opnemen en wanneer je aan tafel schuift wordt het voor je neergezet. Veel vis, grote garnalen in allerlei variaties, krab en heerlijke soep met kip en papaja, een heerlijke combinatie. Ook hier kennen ze een all-inclusive.
Er zijn 20 basic huisjes. Overdag geen stroom en soms geen water maar prima zo. Je doucht met zeewater lekker koud, een hangmat op het terrasje en een ventilator die je wel nodig hebt ’s nachts.
We liggen veel in het water dat is ook het fijnste bij deze temperatuur.
5 dagen geleden zijn we geland op Palawan, een eiland dat voor het grootste gedeelte nog bedekt is met regenwoud en zeldzame dieren en planten. Het zuidelijkste puntje is maar enkele km verwijderd van Borneo. Zeldzame beesten als het mieren etende schubdieren en de Filippijnse stinkdas hebben we helaas alleen in het museum in de opgezette versie gezien. Het eiland is heel heuvelachtig, en met veel rotsformaties. Hier zijn ook de Tabongrotten waar menselijke botten gevonden zijn van 22000 jaar oud.
Op Palawan zijn ze zich bewust van wat ze te bieden hebben en als toerist weet je snel waar het allemaal te vinden is maar dan moet je er wel eerst komen.
We zijn eerst ingecheckt in een hotel in Puerto Princesa, de hoofdstad van dit eiland. Niet zo;n grote stad, goed te behappen. De tours die je kunt maken rondom de stad worden je op het kleine vliegveld van Puerto meteen aangeboden maar wij zijn naar ons hotel gegaan om van daar uit zelf wat dingen te gaan bekijken. We willen wat meer weten over Palawan en over de verschillende stammen die voornamelijk in het zuiden van het eiland voorkomen.. Iedere stam heeft zijn eigen cultuur en ook zijn ze specifiek in uiterlijk.
Filippijnen van andere eilanden komen naar Palawan om in de toeristische industrie te werken en toen wij boodschappen aan het doen waren stuitten we op honderden mensen die zich kwamen inschrijven voor een baan; laborday noemen ze dat hier en de televisie was ook uitgenodigd.
De toeristenindustrie schijnt hier dus goed op gang te komen maar het is helemaal niet zo vol. Het eiland is dunbevolkt en als je erover heen rijdt, zie je overal huisjes langs de kant staan met hier en daar wat kleine dorpjes maar verder landinwaarts lijkt het vrij dunbevolkt. De toeristen die er zijn komen voornamelijk uit Azie, nog steeds geen Nederlanders, wel Belgen gesproken.
In Puerto Princesa hebben we de twee musea bezocht die er zijn. Natuurlijk om zo meer te leren over het eiland en zijn geschiedenis en dat was zeker de moeite waard. Maar het was zo ontzettend heet die dag dat een duik in een museum ook verkoelend werk en de dansoptreden van verschillende stammen op film was erg leuk om te zien.
Als je naar Palawan komt ‘moet’ je naar het 7e wereldwonder, de underground rivier. De langste ondergrondse rivier ter wereld en die hebben we bezocht. We moeten een dag wachten op een permit om toegang te krijgen tot de rivier want per dag worden er een maximaal aantal toegangsbewijzen afgegeven.. Later bleek dat deze maximale hoeveelheid heel veel mensen zijn.
Wij hadden inmiddels een huisje geboekt op een tropisch eiland en hadden de planning nogal strak gemaakt. De bedoeling was dat we vrijdag overdag naar de ondergrondse rivier zouden gaan en daarna aansluitend vervoerd werden naar de pier in Roxas voor onze bootreis naar Modessa eiland.
Vrijdag zijn we om 6 uur opgestaan en werden we opgehaald met een busje. Onze tour naar de ondergrondse rivier was begonnen met onze tourguide Jake, die er een one-man van maakte. Leuke gast die heel veel te vertellen had. Onderweg zijn we gestopt bij een rotsformatie ‘Ugong Rock . We zijn in deze grot naar boven geklommen met touwen en werden daarvoor gezekerd, ook om je zo naar boven te trekken wanneer je dat zelf niet zag zitten. De naam van de grot zegt iets over de tonen die uit de grot geproduceerd worden wanneer je erop slaat. Net orgelmuziek.
Eenmaal boven gekomen was de keuze, dezelfde weg terug of met een kabelbaan. En dan als superman of in zittende positie. John is als superman naar beneden gevlogen hangend aan een draadje. Het was hier iets drukker dan de gids had verwacht en onze planning ging niet meer goed komen. We zijn naar Sabang gereden waar we eerst een heerlijke lunch voorgeschoteld kregen en vervolgens in een bangka boot mochten stappen richting de ondergrondse rivier. Er liepen aapjes en hagedissen van 2 m rond. We werden naar de ingang van de grot gedirigeerd en wat een mensen stonden daar.
Goed geregeld mochten vrij snel in kleine bootjes stappen in groepjes van een man op 8 met een helm op en een zwemvest aan. Er zaten veel kwallen in het water van de grot en er vlogen zwaluwen en vleermuizen rond die een veel lawaai maakten en een heerlijke geur verspreiden. Wanneer je naar boven keek moest je niet vergeten je mond dicht te houden. We zijn de grot op 1,8km binnen gevaren. Met enige fantasie zagen we de billen van Sharon Stone, vliegende paarden etc.
Toen we weer terug kwamen in Sabang was ons vervoer verdwenen want Filippijnse tijd werkt toch even iets anders. We misten door de vele stops, die overigens heel interessant waren het busje. Vervolgens zijn we met een bus om 4.30pm vertrokken, hebben een hele andere route gedaan die ons verteld was maar uiteindelijk kwamen ’s avonds om 10 pm bij de pier in Roxas aan. Nog 4 andere mensen bleken ook vertraging te hebben en zijn we gezellig om half 11 in het pikke donker naar het eiland gevaren over de Sulu zee. Het komt zoals het komt’, keep smiling dat is het motto van de Filippijnen en we waren er toch gekomen. Dat is reizen op zijn Filippijns.
De mensen die samen met ons in de boot zaten bleken 2 Belgen te zijn die met filippijnse vrouwen getrouwd zijn en in Manila wonen. We hebben met deze mannen gesproken over het feit dat er niet zo veel toerisme is op de Filippijnen. ‘Het is heel eenvoudig’, sprak de man. Wanneer de Filippijnen in het nieuws zijn gaat het altijd over gevaarlijke natuurrampen, seksindustrie en ook Marcos en zijn vrouw en hun verleden geeft geen positief beeld van de Filippijnen. Daar komt nog bij dat er 19 tyfoons per jaar zijn maar hier noemen ze een storm ook al gauw een tyfoon. Dat laatste is moeilijk te begrijpen als je de beelden zag van het eiland Leyte !
Filippijnen zijn elke keer weer benieuwd hoe vaak je hier al geweest bent en waar je allemaal rondgereisd hebt. De meeste kennen Holland wel en dan niet van Amsterdam of de koffieshops maar van familie die in Nederland woont of werkt of ze hebben in Europa gestudeerd.
We zijn nu weer terug in Puerto Princesa en zitten in een ander hotel: Blue Lagoon Inns en Suites. Morgen vliegen we terug naar Manila om daar nog wat dingen te gaan zien en te shoppen.
liefs John en Jeannette
-
05 Mei 2014 - 09:22
Maaike:
Wat een geweldig leuke reis ! Genieten om te lezen. Jullie nog veel plezier verder.
-
05 Mei 2014 - 09:48
Miriam :
Terwijl ik dit zit te typen zit ik op 4 hoog aan het werk aan het IJ :-)
Waar zijn de foto's?
xx -
05 Mei 2014 - 10:00
Nora:
Hoi jeannette ik ben wel een beetje jaloers op jullie mooie reis en het verslag. wat schrijf je gezellig en ik zie het voor mij zoals je zit voor je huisje. Geniet van elkaar en ook van je reis natuurlijk, liefs nora -
05 Mei 2014 - 11:02
Marianne:
Xxxxx -
05 Mei 2014 - 14:02
Maaike:
Wat een jaloersmakende foto's!!!! Ik wil ook naar dat eiland! Het ziet er echt fantastisch uit en het verhaal is heel leuk om te lezen, net of we er ook een beetje bij zijn! :-) Genietze daar! denk aan jullie!
xxx van ons
-
05 Mei 2014 - 22:44
Gerard Martens:
Zo voor de vuist weg schrijf je een aardig /bijzonder/ avontuurlijk verhaal onder primitieve omstandigheden. De stalactieten zijn ook bijzonder groot, het kan ook zijn dat ik dat verkeerd zie.
Hele "bloemkolen" in het groot...... dan is dat bootje wel erg klein....
Als je er toch bent kun je ook maar het beste alles meemaken wat er geboden wordt...
veel plezier nog en blijf gezond. Pas op met "oversteken' in allerlei opzichten...
tot ziens en bedankt voor het mooie verhaal met mooie foto's
Gr. Gerard
-
06 Mei 2014 - 19:42
Sjefke:
Wat een prachtig verslag wederom, of je er zelf bij bent :-). Krijg via jullie verhalen een veel mooier en positiever beeld dan ik inderdaad tot nu toe had van de Filippijnen. Hey broertje, een echte man weer en niet zo maar een. SUPERMAN ! Bedankt voor je foto, gaaf man. Wat een prachtige natuur daar, de ondergrondse rivier en het schitterende eiland. Nog heel veel plezier in Manila, shop ze en tot gauw weer. XXX, Sjefke en de rest van de familie! -
06 Mei 2014 - 21:39
Nanny:
Als ik dit zit te typen kijk ik uit op een straat die elke avond bijna hetzelfdeis, met uitzondering dat het nu geregend heeft. Verder was het gisteren heerlijk warm. Dat dan ik weer. Het is hier niet te orspellen. Wat een
Mooie foto's dat grote beest komt zo mijn ra let uitgelopen. Ha ha. Ik zie je snel knuffel -
07 Mei 2014 - 16:48
Mike:
Hoi
Wat een schitterende vakantie zeg, ziet er super mooi uit.
Echt prachtige natuur.
Geniet nog van een paar dagen.
Liefs van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
